ಕಾಶ್ಮೀರದ ಕಣ್ಣೀರ ಕಥೆಯ ಮೊದಲ ಕಡತ

ಕಾಶ್ಮೀರದ ಕಣ್ಣೀರ ಕಥೆಯ ಮೊದಲ ಕಡತ

ಕಾಶ್ಮೀರದ ಕಣ್ಣೀರ ಕಥೆಯ ಒಂದು ಕಡತ ಬಹು ಜನ ವೀಕ್ಷಿಸುವ ಮಾಧ್ಯಮದ ಮೂಲಕ ಪ್ರಕಟವಾಗಿದೆ. ಕಾಶ್ಮೀರದ ಕಣ್ಣೀರಿನ ಕಥೆಗಳ ಬಗೆಗೆ ಹಲವು ಲೇಖನಗಳು, ಪುಸ್ತಕಗಳು, ಭಾಷಣಗಳು, ಡಾಕ್ಯುಮೆಂಟರಿಗಳು ಇದ್ದರೂ ಅವು ತಲುಪದ ಜನಸಮೂಹವನ್ನು ಕೂಡಾ ತಲುಪುವ ಶಕ್ತಿ ಇರುವ ಮಾಧ್ಯಮ ಚಲನಚಿತ್ರ. ಹಾಗಾಗಿ ಈ ಬಾರಿ ದೇಶದ್ರೋಹಿ ಶಕ್ತಿಗಳ ಸಕಲ ವಿರೋಧ, ಷಡ್ಯಂತ್ರಗಳ ನಡುವೆಯೂ ಕಾಶ್ಮೀರದ ಹಿಂದೂಗಳ, ಪರಿಸರದ ಮೇಲಿನ ದೌರ್ಜನ್ಯದ ಇತಿಹಾಸದ ಒಂದು ತುಣುಕಾದರೂ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯವಾದಿ ಸರಕಾರದ ಅಭಯ ಹಸ್ತದ ನೆರಳಲ್ಲಿ ಚಲನಚಿತ್ರ ಮಾಧ್ಯಮದ ಮೂಲಕ ಬಹು ಸಂಖ್ಯೆಯ ಜನ ಮಾನಸಕ್ಕೆ ತಲುಪುವಂತಾಯಿತು. ಈ ಪ್ರಯತ್ನಕ್ಕಾಗಿ ದುಡಿದವರಿಗೆ ಅಭಿನಂದನೆ ಸಲ್ಲಿಸಲೇಬೇಕು. ಜೊತೆಗೆ ಕ್ರೌರ್ಯವೇ ತುಂಬಿರುವ ಘಟನೆಯನ್ನು ಎಲ್ಲರೂ ನೋಡುವಂತೆ ನಿರೂಪಿಸಿದ ಪರಿಗೂ ಅಭಿನಂದನೆ ಸಲ್ಲಬೇಕು. ಈ ಚಿತ್ರವನ್ನು ನೋಡುವುದು, ಇನ್ನೊಬ್ಬರು ನೋಡುವಂತೆ ಪ್ರೇರೇಪಿಸುವುದು ತನ್ಮೂಲಕ ಹಿಂದೂಗಳಲ್ಲಿ ಜಾಗೃತಿಯನ್ನು ಮೂಡಿಸಿ ಮುಂದೆ ಅಂತಹಾ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಒದಗದಂತೆ ಪ್ರಯತ್ನಿಸುವುದೇ ನಿಜವಾಗಿ ನಾವು ಸಲ್ಲಿಸಬಹುದಾದ ಅಭಿನಂದನೆ.

ಕಾಶ್ಮೀರದ ಕಣ್ಣೀರಿನ ಕಥೆ ಕಳೆದ ಶತಮಾನದ 90ರ ದಶಕದಲ್ಲಾಗಲೀ ಅಥವಾ 40ರ ದಶಕದಲ್ಲಾಗಲೀ ಪ್ರಾರಂಭವಾದದ್ದಲ್ಲ. ಅದಕ್ಕೆ ಐನೂರು ವರ್ಷಗಳಿಗೂ ಹೆಚ್ಚಿನ ಇತಿಹಾಸವಿದೆ. ಅಂದರೆ "ಕಾಶ್ಮೀರ್ ಫೈಲ್ಸ್" ಕಾಶ್ಮೀರಿ ಹಿಂದೂಗಳ ಮೇಲೆ ನಡೆದ ದೌರ್ಜನ್ಯಗಳ ಸಾವಿರದಲ್ಲೊಂದು ಭಾಗವಷ್ಟೇ. ಈ ದೌರ್ಜನ್ಯಗಳಿಗೆಲ್ಲಾ ಮೂಲ ಪುರುಷನೊಬ್ಬನಿದ್ದಾನೆ. ಅವನು ಅದೇ "ಕಾಶ್ಮೀರ್ ಫೈಲ್ಸ್" ಚಿತ್ರದಲ್ಲಿ ನಾಯಕ ನಟ ತನ್ನ ಭಾಷಣದಲ್ಲಿ ಉಲ್ಲೇಖಿಸಿದ ಶಂಸುದ್ದೀನ್ ಅರಾಖಿ. ಕಾಶ್ಮೀರಿಗಳ ಮೇಲಿನ ದೌರ್ಜನ್ಯದ ಕಡತ ಆರಂಭವಾದುದು ಅವನಿಂದ. ಇಸ್ಲಾಂ ಮತದಲ್ಲಿರುವ ಶಾಂತಿದೂತರು, ಜಾತ್ಯಾತೀತರು, ಹಿಂದೂ-ಮುಸ್ಲಿಂ ಸಮನ್ವಯತೆಗೆ ಕಾರಣವಾದವರು, ಸಂತರು ಎಂದು ಭಾರತೀಯರಿಗೆಲ್ಲಾ ಭ್ರಾಂತಿ ಇರುವ, ಸೂಫಿ ವರ್ಗಕ್ಕೆ ಸೇರಿದ ಪೈಶಾಚಿಕ ಪ್ರವೃತ್ತಿಯ ವ್ಯಕ್ತಿ. ಇಸ್ಲಾಂ ಮತ್ತು ಶಾಂತಿ, ಇಸ್ಲಾಂ ಮತ್ತು ಜಾತ್ಯಾತೀತತೆ, ಇಸ್ಲಾಂ ಮತ್ತು ಸಂತ, ಎಂದಾದರೂ ಒಂದಾಗಲು ಸಾಧ್ಯವೇ? ಭಾರತೀಯರ ಭ್ರಮೆ ಕಳಚುವುದೆಂದು? ಅಂದರೆ ಈ ದೌರ್ಜನ್ಯಗಳಿಗೆಲ್ಲಾ ಕಾರಣ ಯಾವುದು? ಅದೇ...ಅದೇ ಪುಸ್ತಕ...ಯಾವುದು ಮತಭ್ರಾಂತತೆಯನ್ನು ಚಿಕ್ಕಪ್ರಾಯದಿಂದಲೂ ಚೊಕ್ಕವಾಗಿ ಮಸ್ತಕಕ್ಕೆ ತುಂಬಿಸಿತೋ ಅದೇ ಗ್ರಂಥ! ಅಸಲಿಗೆ ಗ್ರಂಥ ಎಂದು ಹೇಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಯೋಗ್ಯತೆಯೂ ಅದಕ್ಕಿಲ್ಲ.

ಯಾರು ಈ ಶಂಸುದ್ದೀನ್ ಅರಾಖಿ? ಇತಿಹಾಸಕಾರರಿಂದ ಶಾಂತಿದೂತ ಎಂದು ಕರೆಸಿಕೊಂಡ ಕಾಶ್ಮೀರದ ಸೂಫಿ. ಕಾಶ್ಮೀರ, ಲಢಾಕ್ ಹಾಗೂ ಗಿಲ್ಗಿಟ್-ಬಾಲ್ಟಿಸ್ತಾನಗಳಲ್ಲಿ ಹಿಂದೂ ಹಾಗೂ ಬೌದ್ಧ ದೇವಾಲಯಗಳನ್ನು ನಾಶಪಡಿಸಲು ಮೂಲ ಕಾರಣನಾದ ಮಹಾನ್ ಶಾಂತಿದೂತ. ಕಾಶ್ಮೀರದ ಬಹುತೇಕ ಹಿಂದೂಗಳನ್ನು ಮುಸ್ಲಿಮ್ ಮತಾವಲಂಬಿಗಳನ್ನಾಗಿ ಪರಿವರ್ತಿಸಿದ ಕೀರ್ತಿಯೂ ಅವನದ್ದೇ. ಉತ್ತರ ಇರಾನಿನ ಸೋಲ್ಘನ್ನಿನಲ್ಲಿ 1424ರಲ್ಲಿ ಜನಿಸಿದ ಅರಾಖಿ, ಹೆರಾತ್ ಅನ್ನು ಆಳುತ್ತಿದ್ದ ಮಿರ್ಜಾ ಬಯಕ್ವಾರನ ಆಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿದ್ದ. ಅರಸ ಖಾಯಿಲೆ ಬಿದ್ದು ರೋಗ ಉಲ್ಬಣವಾದಾಗ ಅರಾಖಿಯನ್ನು ಔಷಧ ತರಲೆಂದು ಕಾಶ್ಮೀರಕ್ಕೆ ಕಳುಹಿದ. ಕಾಶ್ಮೀರವನ್ನು ತಲುಪಿದ ಅರಾಖಿಗೆ ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ಕಾಣಿಸಿದ್ದು ವಿಗ್ರಹಾರಾಧಕ ಹಿಂದೂಗಳು. ನೂರ್-ಬಕ್ಷಿಯಾ ಸೂಫಿ ಶಾಖೆಯವನಾಗಿದ್ದ ಅರಾಖಿ ಕಾಶ್ಮೀರದಲ್ಲಿ ಆಗಲೇ ಬೀಡುಬಿಟ್ಟಿದ್ದ ಹಮದನಿ ಶಾಖೆಯವ ತಾನೆಂದು ಘೋಷಿಸಿಕೊಂಡು ಇಸ್ಲಾಮ್ ಪ್ರಚಾರಕ್ಕೆ ತೊಡಗಿದ. ತನ್ನ ಬೋಧನೆಗಳ ನಡುವೆಯೇ ಕಾಶ್ಮೀರದ ಹಿಂದೂಗಳ ಮೇಲೆ ಜಿಹಾದನ್ನು ಘೋಷಿಸಿದ. ಹಿಂದೂ ದೇವಾಲಯಗಳನ್ನು ನಾಶ ಮಾಡುವ ಪ್ರಚೋದನೆಯನ್ನೂ ನೀಡಿದ. ನೂರ್ ಬಕ್ಷಿಯಾ ಶಾಖೆಯವನೆಂದು ಬಿಂಬಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಲೇ ಶ್ರೀನಗರದಿಂದ ಸ್ಕರ್ಡುವಿನವರೆಗೆ ಸಂಚರಿಸಿ ತನ್ನ ಮತ ಪ್ರಚಾರವನ್ನು ಬಿರುಸಿನಿಂದ ನಡೆಸಿದ. ಕಾಶ್ಮೀರ ಕಣಿವೆ, ಕಾರಕೋರಂ ಪರ್ವತಶ್ರೇಣಿಯ ತಪ್ಪಲು, ಗಿಲ್ಗಿಟ್-ಬಾಲ್ಟಿಸ್ಥಾನಗಳಲ್ಲಿ ಅಪಾರ ಹಿಂಬಾಲಕರನ್ನು ಪಡೆದುಕೊಂಡ. ಅರಾಖಿಯ ಜೊತೆಯಿದ್ದು ಅವನ ಜೀವನದ ಅನೇಕ ಘಟನೆಗಳಿಗೆ ಸಾಕ್ಷಿಯಾದ ಆತನ ಶಿಷ್ಯ ಮಹಮ್ಮದ್ ಅಲಿ ಕಾಶ್ಮೀರಿ ಬರೆದ ಅರಾಖಿಯ ಜೀವನಚರಿತ್ರೆ "ತೋಹಫುತ್-ಉಲ್-ಹಬಾಬ್", ಪರ್ಶಿಯನ್ ಗ್ರಂಥ "ಬಹರಿಸ್ತಾನ್-ಇಲ್- ಶಾಹಿ" ಹಾಗೂ "ತಾರಿಖ್-ಇಲ್-ಕಾಶ್ಮೀರ್"  ಬೆಚ್ಚಿ ಬೀಳಿಸುವ ಅರಾಖಿಯ ಘಾತಕ ಕಾರ್ಯಗಳನ್ನು ಬಿಚ್ಚಿಡುತ್ತವೆ. "ಇಸ್ಲಾಮಿನ ಅತ್ಯುನ್ನತ ಧರ್ಮಗುರುಗಳಲ್ಲಾಗಲೀ, ಸೂಫಿ ಸಂತರಲ್ಲಾಗಲೀ ಶಂಸುದ್ದೀನ್ ಅರಾಖಿಯಂತೆ ವಿಗ್ರಹಗಳನ್ನು ನಾಶಪಡಿಸಿದ, ಇಸ್ಲಾಮನ್ನು ಪ್ರಚುರಪಡಿಸಿದ, ಸಂಖ್ಯಾ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ಇಸ್ಲಾಮನ್ನು ಬಲಪಡಿಸಿದವರು ಇನ್ನೊಬ್ಬರಿಲ್ಲ. ವಿಗ್ರಹಾರಾಧಕರನ್ನು ಆವರಿಸಿದ್ದ ಕತ್ತಲನ್ನು ದೂರೀಕರಿಸಲು ಅಡ್ಡಿಯಾದ ಬೃಹದಾಕಾರದ ಸಮಸ್ಯೆಗಳನ್ನು ದೂರೀಕರಿಸಿ ಅವರನ್ನು ಇಸ್ಲಾಮಿನ ತೆಕ್ಕೆಯೊಳಕ್ಕೆ ತರಲು ಅಲ್ಲಾನ ಕೃಪೆಗೆ ಪಾತ್ರರಾದವರು ಅವನಂತೆ ಮತ್ತೊಬ್ಬರಿಲ್ಲ. ಯಾವ ಸುಲ್ತಾನ, ಪಂಡಿತ, ಅಧಿಕಾರಿ, ಸರದಾರರಿಂದ ಮಾಡಲಾಗದಂತಹ ಅತ್ಯುನ್ನತ ಕಾರ್ಯವನ್ನು ಎಸಗಿದ ಶ್ರೇಯ ಆತನೊಬ್ಬನದ್ದೇ!" ಎಂದು “ತೋಹಫುತ್-ಉಲ್-ಹಬಾಬ್” ದಲ್ಲಿ ಕೊಂಡಾಡಿದ್ದಾನೆ ಮಹಮ್ಮದ್ ಅಲಿ ಕಾಶ್ಮೀರಿ.

                ಹರಿ ಪರ್ಬತ್(ಪ್ರದ್ಯುಮ್ನ) ಶಿಖರಾಗ್ರದಲ್ಲಿ ಶಾರಿಕಾ ದೇವಿಯ ದೇವಾಲಯವನ್ನು, ಪಾಶುಪತ ಮಠವನ್ನೂ ಕಾಶ್ಮೀರದ ಅರಸ ರಣಾದಿತ್ಯ ನಿರ್ಮಿಸಿದ್ದ. ತನ್ನರಸನ ವ್ರಣವನ್ನು ಗುಣಪಡಿಸಲು ಔಷಧ ಕೊಂಡು ಹೋಗಲೆಂದು ಬಂದಿದ್ದ ಅರಾಖಿ ಕಾಶ್ಮೀರದ ಹಿಂದೂ ದೇವಾಲಯಗಳಿಗೆ ವ್ರಣವಾಗಿ ಕಾಡಿದ. ಮೊದಲಿಗೆ ಹಮದನಿ ಸೂಫಿಯಂತೆ ಜನರನ್ನು ನಂಬಿಸಿ ಒಂದಷ್ಟು ಹಿಂಬಾಲಕರನ್ನು ಸಂಪಾದಿಸಿದ ಅರಾಖಿ ಬಳಿಕ ಹಿಂದೂ ದೇವಾಲಯಗಳನ್ನು ನಾಶಪಡಿಸುವ ತನ್ನ ಉದ್ದೇಶವನ್ನು ಬಹಿರಂಗವಾಗಿ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಲಾರಂಭಿಸಿದ. ತಾನು ಕಾಶ್ಮೀರಕ್ಕೆ ಬಂದುದುದೇ ಹಿಂದೂ ಸಂಪ್ರದಾಯ, ಆಚರಣೆಗಳನ್ನು ಕೊನೆಗೊಳಿಸಲು ಎಂದು ತನ್ನ ಅನುಯಾಯಿಗಳನ್ನು ಹುರಿದುಂಬಿಸಿದ. ಎಲ್ಲಾ ಸೂಫಿ ಪಂಗಡಗಳನ್ನು ಹಾಗವುಗಳ ಅನುಯಾಯಿಗಳಿಗೆ ತನ್ನೊಂದಿಗೆ ಬರಬೇಕೆಂದು ಆಜ್ಞಾಪಿಸಿದ ಅರಾಖಿ ಅವರನ್ನು ಜತೆಗೂಡಿಸಿಕೊಂಡು ನೇರವಾಗಿ ಪ್ರದ್ಯುಮ್ನ ಪರ್ವತವನ್ನು ಏರಲಾರಂಭಿಸಿದ. "ಆ ದೇವಾಲಯದಲ್ಲಿದ್ದ ಪೂಜಾರಿಗಳನ್ನು ಭಕ್ತರನ್ನು ಓಡಿಸಲಾಯಿತು. ನೃತ್ಯ, ಸಂಗೀತ ಹಾಗೂ ವಾದ್ಯಗಾರರನ್ನು ಬಡಿದಟ್ಟಲಾಯಿತು. ಪ್ರಾರ್ಥನಾ ಮಂದಿರವನ್ನು ನಾಶಪಡಿಸಲಾಯಿತು. ಗರ್ಭಗುಡಿಗೆ ಬೆಂಕಿ ಹಚ್ಚಲಾಯಿತು. ಹಿಂದೆ ಪ್ರವಾದಿ ಮಹಮ್ಮದ್ ಮಾಡಿದಂತೆಯೇ ಹರಿ ಪರ್ಬತ್ ಶಿಖರದ ಮೇಲಿದ್ದ ಸಣ್ಣ ಸಣ್ಣಗುಡಿಗಳನ್ನೂ ಬಿಡದೆ ನಾಶಪಡಿಸಲಾಯಿತು. ಮಂದಿರದ ಅವಶೇಷಗಳನ್ನು ಬಳಸಿಕೊಂಡು ಮಸೀದಿ(ಬೈಟ್-ಉಲ್ಲಾ)ಯನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಲು ಅರಾಖಿ ಆಜ್ಞಾಪಿಸಿದ"(ತೋಹಫುತ್-ಉಲ್-ಹಬಾಬ್:ಮಹಮ್ಮದ್ ಅಲಿ ಕಾಶ್ಮೀರಿ).

                 ಜಡಿಬಾಲ್'ನಲ್ಲಿ ಮಸೀದಿಯೊಂದರ ನಿರ್ಮಾಣಕ್ಕಾಗಿ ಮರದ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಬಿದ್ದಾಗ ಅರಾಖಿ ನೇರವಾಗಿ ಕಾಮರಾಜ್'ನಲ್ಲಿದ್ದ ಮಹಾಸೇನ(ಮಾಮಲೇಶ್ವರ) ದೇವಾಲಯಕ್ಕೆ ತೆರಳಿದ. ಮಹಾಸೇನ ದೇವಾಲಯ ದೇವದಾರು ವೃಕ್ಷಗಳಿಂದ ಆವೃತವಾಗಿತ್ತು. ಅಲ್ಲಿನ ದೇವದಾರು ವೃಕ್ಷಗಳನ್ನು ಕಡಿಯುವಂತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅರಾಖಿ ಮೊದಲು ವಿಗ್ರಹವನ್ನು ಭಂಜಿಸಿ ಬಳಿಕ ದೇವದಾರು ವೃಕ್ಷಗಳನ್ನು ಕಡಿದು ಹಾಕಿದ. ದೇವಾಲಯಕ್ಕೆ ಬೆಂಕಿ ಹಚ್ಚಿ ಅದರ ಅವಶೇಷಗಳನ್ನು ಬಳಸಿಕೊಂಡು ಜಾಮಿಯಾ ಮಸೀದಿಯನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಿದ. ಬಾರಾಮುಲ್ಲಾದಲ್ಲಿ ಕಾಮರಾಜ್ ಪರಗಣ ಎನ್ನುವ ಅಗ್ರಹಾರವೊಂದಿತ್ತು. ಕಾಶ್ಮೀರದ ರಾಜ ಜಲುಕಾ ಕಟ್ಟಿಸಿದ್ದ ಈ ಅಗ್ರಹಾರವನ್ನು ವರಬಲ ಎಂದೇ ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಕನಕವಾಹಿನಿಯ ಬಲದಂಡೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ಈ ಅಗ್ರಹಾರಕ್ಕೆ ನುಗ್ಗಿದ ಅರಾಖಿ ಅಲ್ಲಿನ ದೇವಾಲಯಗಳೆಲ್ಲವನ್ನೂ ನಾಶಗೈದ. ಅಲ್ಲೊಂದು ಮಸೀದಿಯನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಿ ಇಮಾಮ್ ಹಾಗೂ ಮುಜ್ಜೀಯನ್ನು ನೇಮಿಸಿದ. ಆರ್ಕಿಯಾಲಜಿಸ್ಟ್ ಔರೆಲ್ ಸ್ಟೈನ್, ಕನಕವಾಹಿನಿಯ ಈ ಬಲದಂಡೆಯಿಂದ(ಹರ್ ಮುಖ್) ಎರಡು ಮೈಲು ದೂರದ ವಸಿಷ್ಠಾಶ್ರಮದವರೆಗೆ ಸುಮಾರು ಹದಿನೇಳು ದೇವಾಲಯಗಳ ಭಗ್ನಾವಶೇಷಗಳನ್ನು ಪಟ್ಟಿ ಮಾಡಿದ್ದಾನೆ. ಅಲ್ಲೇ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿದ್ದ ನಂದಕೇಶ್ವರ ಅಥವಾ ನಂದರಾಜ ದೇವಾಲಯವೂ ಜಾಮಿಯಾ ಮಸೀದಿಯಾಗಿ ಬದಲಾಯಿತು.

               ಶ್ರೀಭಟ್ ಎನ್ನುವ ಹಿಂದೂವೊಬ್ಬನನ್ನು ಮುಸ್ಲಿಮನನ್ನಾಗಿ ಬದಲಾಯಿಸಿದ ಅರಾಖಿ ಬೋಮರ್'ನ ದೇವಾಲಯವನ್ನು ನಾಶಪಡಿಸಲು ಆತನನ್ನು ಮುಂದಾಳುವಾಗಿ ಕಳುಹಿದ. ಸುಮಾರು ಎರಡು ದಿವಸಗಳ ಕಾಲ ಬೋಮರಿನ ಜನ ತಮ್ಮ ದೇವಾಲಯದ ರಕ್ಷಣೆಗೆ ಪ್ರಾಣವನ್ನೇ ಪಣವಾಗಿಟ್ಟು ಹೋರಾಡಿದರು. ಆದರೆ ಕಪಟ ಕದನದಿಂದ ಗೆದ್ದ ಅರಾಖಿ ದೇವಾಲಯವನ್ನು ನಾಶಮಾಡಿ ಅಲ್ಲಿನ ಮರಗಳನ್ನೆಲ್ಲಾ ಕಡಿದು ಮಸೀದಿಯೊಂದನ್ನು ಕಟ್ಟಿಸಿದ. ಗರ್ಭಗುಡಿಯಲ್ಲಿದ್ದ ವಿಗ್ರಹವನ್ನು ಮಸೀದಿಯ ದ್ವಾರದ ಬಳಿ, ಜನ ತುಳಿದುಕೊಂಡು ಬರಬೇಕೆನ್ನುವ ಉದ್ದೇಶದಿಂದಲೇ ಮೆಟ್ಟಿಲನ್ನಾಗಿ ಹಾಕಲಾಯಿತು. ಇದೇ ಶ್ರೀಭಟ್ಟ ಕಾಮರಾಜ್, ಉತ್ತರಾಶೇರ್, ಬಡಾಕೋಟ್, ಕುಬಿಶೇರ್, ಶಿರಾಜ್, ಕುಪ್ವಾರಾ, ದ್ರಾಂಗ್, ಸೋಪೋರ್, ಬಾರಾಮುಲ್ಲಾಗಳಲ್ಲಿ ದೇವಾಲಯಗಳನ್ನು ನಾಶಮಾಡಿ ಮಸೀದಿಗಳನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಲು ಅರಾಖಿಯ ಬಲಗೈಬಂಟನಂತೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದ. ಬಾರಾಮುಲ್ಲಾದ ಬನಿಯಾರಿನಲ್ಲಿದ್ದ ವಿಷ್ಣು ದೇವಾಲಯವನ್ನು ಧ್ವಂಸಗೈದ ಬಳಿಕ ಇಡೀ ಶ್ರೀನಗರ ಪಟ್ಟಣವನ್ನೇ ಕೊಳ್ಳೆಹೊಡೆಯಲಾಯಿತು. ಕಾಮರಾಜ್'ನಲ್ಲಿದ್ದ ರೇಣು, ಕಾಂಡಿರೇಣು, ಬಚ್ಚಿ ರೇಣು ಹಾಗೂ ಸೋಪೋರಿನ ಸತ್ವಾಲ್ ದೇವಾಲಯಗಳನ್ನು ಲೂಟಿ ಮಾಡಿ, ನಾಶ ಮಾಡಿ ಮಸೀದಿಗಳನ್ನಾಗಿ ಪರಿವರ್ತಿಸಿದ್ದು ಶ್ರೀಭಟ್ಟನೇ. ಹಿಂದೂವೊಬ್ಬ ಮತಾಂತರಗೊಂಡರೆ ಶತ್ರುವೊಬ್ಬ ಹೆಚ್ಚಾದಂತೆ ಎಂದ ಸ್ವಾಮಿ ವಿವೇಕಾನಂದರ ಮಾತು ಎಷ್ಟು ನಿಜ!

               ದೋಡಾ(ಉದ್ರಾನ್)ದ ಬಾಖಿ ರೇಣು ದೇವಾಲಯವನ್ನು ಅರಾಖಿಯ ಗುಂಪು ಮುತ್ತಿಗೆ ಹಾಕಿದಾಗ ಸುತ್ತಮುತ್ತಲ ಪ್ರದೇಶದ ಜನ ಕೈಗೆ ಸಿಕ್ಕ ಆಯುಧ ಹಿಡಿದು ಈ ಸೂಫಿಯ ತಂಡವನ್ನು ಎದುರಿಸಿದರು. ಹಲವು ದಿನಗಳ ಘನಘೋರ ಕದನದ ಬಳಿಕ ಸೋತು ಸುಣ್ಣವಾದ ಮತಾಂಧ ಪಡೆ ಅರಾಖಿಯನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಆತನನ್ನೆತ್ತಿಕೊಂಡು ಜಲ್ದ್ ಗರ್'ನಲ್ಲಿದ್ದ ರಾಜಪ್ರತಿನಿಧಿಯೊಬ್ಬನ(ಮೂಸಾ ರೈನಾ) ಮಗಳ ಮನೆಗೆ ಪರಾರಿಯಾಯಿತು. ಅಲ್ಲಿದ್ದ ಹಿಂದೂ ಕೆಲಸಗಾರರು ಹಾಗೂ ಸುತ್ತಣ ಹಿಂದೂಗಳು ಈ ಮತಾಂಧ ಪಡೆಯ ಮೇಲೆ ಕೊಳಚೆಯನ್ನೆಸೆದು ತಮ್ಮ ಪ್ರತಿರೋಧವನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿತು. ಮೂಸಾ ರೈನಾ ಅರಾಖಿಯನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಿದ್ದು ಮಾತ್ರವಲ್ಲ, ಆತನ ಕಾರ್ಯದಲ್ಲೂ ಸಹಾಯಕನಾದ. ಆತ ಪ್ರತಿರೋಧ ತೋರಿದ್ದ ಹಿಂದೂಗಳ ಬಲಾಢ್ಯನಾಯಕರನ್ನು ಪಿತೂರಿ ನಡೆಸಿ ಸೆರೆಮನೆಗೆ ತಳ್ಳಿದ. ಬಹುತೇಕ ಜನರನ್ನು ಕಾಶ್ಮೀರದ ಕಣಿವೆಯೊಳಗೆ ಪ್ರವೇಶಿಸದಂತೆ ರಾಜ್ಯಭೃಷ್ಟತೆಗೆ ಒಳಪಡಿಸಿದ. ಸ್ವಲ್ಪವೂ ಕುರುಹು  ಉಳಿಯದಂತೆ ದೇವಾಲಯವನ್ನು ಸರ್ವನಾಶಗೈಯಲಾಯಿತು. ಮರದ ವಿಗ್ರಹವನ್ನು ಸುಡಲಾಯಿತು. ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಈ ಮಟ್ಟದ ಪ್ರತಿರೋಧವನ್ನು ಎದುರಿಸಿದ ಅರಾಖಿ ತನ್ನ ಕಾರ್ಯವನ್ನು ಧರ್ಮಯುದ್ಧ ಎಂದು ಬಣ್ಣಿಸಿ ಆ ಜಾಗದ ಹೆಸರನ್ನು ಇಸ್ಲಾಮ್ ಪುರ ಎಂದು ಬದಲಾಯಿಸಿದ. ಇದೇ ರೀತಿ ಮಂಕೇಹ್ ರೇಣು ಹಾಗೂ ಜನಕ್ ರೇಣು ದೇವಾಲಯಗಳನ್ನೂ ನಾಶಮಾಡಿ ನಮಾಜ್ ಮಾಡಲು ಅಣಿಗೊಳಿಸಲಾಯಿತು. ಜೋಗಿಗಳ ಯಾತ್ರಾಸ್ಥಳ ರೈನಾವಾರಿಯ ವೇತಾಳನ್ ದೇವಾಲಯ, ತಶ್ವಾನ್, ಉದೇರ್ ನಾಥ್, ಸದಾಸ್ ಮೋಲೋ, ಗಂಗಾಬಲ್ ದೇವಾಲಯಗಳೂ ಅರಾಖಿಯ ನೇತೃತ್ವದಲ್ಲಿ ಧ್ವಂಸಗೊಂಡವು.

                ಕಾಶ್ಮೀರಕ್ಕೆ ಬರುವ ಯಾತ್ರಿಗಳು, ಜೋಗಿಗಳಿಗೆ ದಾಲ್ ಸರೋವರದ ಸಮೀಪವಿದ್ದ ಜೋಗಿ ಲಂಗರ್ ಎನ್ನುವ ಧರ್ಮಶಾಲೆಯೇ ಆಶ್ರಯತಾಣವಾಗಿತ್ತು. ಅದನ್ನು ಕೆಡವಲು ಅರಾಖಿ ಸುಲ್ತಾನ ಫತ್ ಶಾಹನ ಅನುಮತಿ ಕೋರಿದ. ಆದರೆ ತನ್ನಜ್ಜ ಬುದ್ ಶಾಹನಿಂದ ನಿರ್ಮಿತವಾದ ಆ ಧರ್ಮಶಾಲೆಯನ್ನು ಕೆಡವಲು ಆತ ಅನುಮತಿ ನಿರಾಕರಿಸಿದ. ಕುಪಿತನಾದ ಅರಾಖಿ ನ್ಯಾಯ ಸಮಿತಿಯ ಮುಖ್ಯಸ್ಥ ಇಬ್ರಾಹಿಂ ಮೆಗ್ರೇಯಿಂದ ಧರ್ಮಶಾಲೆಯನ್ನು ಕೆಡಹಲು ಆಜ್ಞಾಪತ್ರ ತರಿಸಿಕೊಂಡ. ಸುದ್ದಿ ತಿಳಿದ ಹಿಂದೂಗಳು ಒಟ್ಟಾಗಿ ಹೋರಾಡಿದರೂ ಧರ್ಮಶಾಲೆಯ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಭಯೋತ್ಪಾದಕ ಶಾಲೆ ಮೇಲೆದ್ದು ನಿಂತಿತು! ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಸಿಕಂದರನಿಂದ ನಾಶವಾಗಿ ಜೈನುಲ್-ಅಬಿದಿನ್'ನಿಂದ ಪುನರ್ನಿರ್ಮಾಣಗೊಂಡಿದ್ದ ಪಂಡ್ರೆದೆನ್ ಎನ್ನುವ ಮಹಾಲಯದ ಮೇಲೆ ಅರಾಖಿಯ ಕಣ್ಣು ಬಿತ್ತು. ಆ ದೇವಾಲಯವನ್ನು ಸುಟ್ಟು ನಾಶ ಮಾಡಿದರೂ ಅಲ್ಲಿನ ವಿಗ್ರಹವನ್ನು ಕಿಂಚಿತ್ತು ಕೊಂಕಿಸಲೂ ಮತಾಂಧ ಪಡೆ ವಿಫಲವಾಯಿತು. ಕಲ್ಲಿನಿಂದ ಜಜ್ಜಿದರೂ, ಕಬ್ಬಿಣದ ಬಡಿಗೆಯಿಂದ ಬಡಿದರೂ ಅದು ಛಿದ್ರವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಕೊನೆಗೆ ಅಲ್ಲೇ ಗುಂಡಿ ತೋಡಿ ಆ ವಿಗ್ರಹವನ್ನು ಮುಚ್ಚಲಾಯಿತು. ಅದರ ಮೇಲೆ ಎರಡು ಮಳಿಗೆಯ ಬೃಹತ್ ಕಟ್ಟಡವೊಂದು ಮೇಲೆದ್ದಿತು. ಬಳಿಕ ಮೇತ್ನಾ ಸ್ಪ್ರಿಂಗ್, ಜ್ವಾಲಾಮುಖಿ, ಖರ್ಬೋಶ್ತಾಜ್, ಖೋದ್ರೇಣು, ಪರ್ಝ್ ದಾನ್, ತ್ಸಾರೇನ್ ಮಲ್, ಜಾಚೋಲ್ದಾರ್, ಕಾಲೇಹ್ ಬೋದ್, ನರ್ವೋರಾ, ವೇಜ್ ನಾಥ್, ಪರ್ಜೆಹ್ಯಾರ್, ಕುದೇರ್, ಅಚ್ಚಾಬಲ್, ಸಾಗಮ್, ಲೋಕೇಹ್, ವೆರಿನಾಗ್ ಮುಂತಾದ ದೇವಾಲಯಗಳು ಅರಾಖಿಯ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಬೆಂಕಿಗೆ ಆಹುತಿಯಾದವು.

                 ಕೇವಲ ದೇಗುಲಗಳ ನಾಶ, ಮತಾಂತರ ಮಾತ್ರ ಅರಾಖಿಯ ಕೆಲಸವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಹಿಂದೂಗಳು ಮುಸಲ್ಮಾನರ ಮುಂದೆ ಬಾಗಬೇಕಿತ್ತು. ಮುಸಲ್ಮಾನರಿಗೆ ನಮಸ್ಕರಿಸದ ಹಿಂದೂವಿಗೆ ಏಟು ಬೀಳುತ್ತಿತ್ತು. ಹಿಂದೂಗಳು ಒಳ್ಳೆಯ ದಿರಿಸು ಧರಿಸುವಂತಿರಲಿಲ್ಲ. ಮುಸಲ್ಮಾನರು ಧರಿಸುವ ರೀತಿಯ ಬಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ತೊಡುವಂತಿರಲಿಲ್ಲ. ಮುಖದಲ್ಲಿ ಸದಾ ದುಃಖ, ಅನಾಥ ಭಾವವನ್ನೇ ಸೂಸುತ್ತಿರಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ಒಂದು ಬಾರಿ ಮುಸ್ಲಿಮರಂತೆ ಬಟ್ಟೆ ತೊಟ್ಟಿದ್ದ ಕುದುರೆ ಸವಾರನೊಬ್ಬ ಅರಾಖಿಯ ಮುಂದೆಯೇ ಆತನಿಗೆ ತಲೆ ಬಾಗದೆ ಮುಂದೆ ಸಾಗಿದ. ಆತ ಹಿಂದೂ ಎಂದು ಸ್ಥಳೀಯ ಸೂಫಿಗಳಿಂದ ತಿಳಿದ ಅರಾಖಿ "ಕಾಫಿರನಾದ ಆತ ಯಾಕೆ ಕುದುರೆ ಸವಾರಿ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾನೆ? ನಮ್ಮಂತೆ ಒಳ್ಳೆಯ ಬಟ್ಟೆಯನ್ನೇಕೆ ತೊಟ್ಟುಕೊಂಡಿದ್ದಾನೆ? ಆತನನ್ನು ಹಿಡಿದು ತನ್ನಿ" ಎಂದು ಆಜ್ಞಾಪಿಸಿದ. ಕ್ಷಣ ಮಾತ್ರದಲ್ಲಿ ಆತನನ್ನು ಬಂಧಿಸಿ ಕರೆತರಲಾಯಿತು. ಅರಾಖಿಯ ಆದೇಶದಂತೆ ಆತನನ್ನು ಕುದುರೆಯಿಂದ ಕೆಳಗೆಳೆದು ಪ್ರಾಣ ಹೋಗುವಂತೆ ಬಡಿದು ಬೆಟ್ಟದ ಕೆಳಗೆ ತಳ್ಳಲಾಯಿತು. ಇದು ಭಾರತೀಯರು ಆರಾಧಿಸುತ್ತಿರುವ ಸೂಫಿಯೊಬ್ಬನ ದಿನಚರಿ! ಇಂತಹ ಬಹಳಷ್ಟು ಘಟನೆಗಳು ಅರಾಖಿಯ ಜೀವನ ಚರಿತ್ರೆ "ತೋಹಫುತ್-ಉಲ್-ಹಬಾಬ್"ನಲ್ಲಿ ಕಾಣಸಿಗುತ್ತವೆ.

ಕಾಲ ಪ್ರವಾಹದೊಂದಿಗೆ ಹರಿದು ಬಂದ ಹಿಂದೂ-ಯೆಹೂದಿ ಬೆಸುಗೆ

  ಕಾಲ ಪ್ರವಾಹದೊಂದಿಗೆ ಹರಿದು ಬಂದ ಹಿಂದೂ-ಯೆಹೂದಿ ಬೆಸುಗೆ

ಹಿಂದೂ ಹಾಗೂ ಯೆಹೂದಿಗಳು  ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ ವ್ಯಾಪಕವಾಗಿದ್ದ ಹಳೆಯ ಎರಡು ನಾಗರಿಕತೆಗಳು. ಇವೆರಡರ ನಡುವಿನ ಸಂಬಂಧ ಹಾಗೂ ಸಂವಹನಗಳು ಕೂಡಾ ಪ್ರಾಚೀನವೇ. ಆದರೆ ಓಲೈಕೆಯ ರಾಜಕಾರಣ ಆ ನಮ್ಮ ಮಿತ್ರ ರಾಷ್ಟ್ರವನ್ನು ದೂರವಿಟ್ಟು ನಮ್ಮದೇ ಅಂತಾರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಪೆಟ್ಟುಕೊಟ್ಟಿತು. 

ಹೀಬ್ರೂ ಹಾಗೂ ಹಿಂದೂಗಳ ನಡುವಿನ ವ್ಯಾಪಾರ ಸಂಪರ್ಕವು ಡೇವಿಡ್ ಮತ್ತು ಸೊಲೊಮನ್ ಕಾಲದಷ್ಟು ಹಿಂದಿನದ್ದು(ಕ್ರಿ.ಪೂ. ೯೫೦). "ರಾಜನು ಹಿರಮ್(ಅಹಿರಮ್)ನ(ಟೈರ್ ಅರಸ) ಹಡಗುಗಳೊಂದಿಗೆ ಸಮುದ್ರ ಮಾರ್ಗದ ವ್ಯಾಪಾರಕ್ಕಾಗಿ ತನ್ನ ಹಡಗುಗಳನ್ನು ಕಳುಹಿಸುತ್ತಿದ್ದನು. ಪ್ರತಿ ಮೂರು ವರ್ಷಗಳಿಗೊಮ್ಮೆ ಅದು ಚಿನ್ನ, ಬೆಳ್ಳಿ, ದಂತ, ಕಪಿಗಳು ಮತ್ತು ಬಬೂನ್ಗಳನ್ನು ಹೊತ್ತು ತರುತ್ತಿತ್ತು". ಬೈಬಲ್ (ಕಿಂಗ್ಸ್ 10.22). ಹಳೆಯ ಒಡಂಬಡಿಕೆಯ ಪ್ರಕಾರ, ಓಫಿರ್ ಎಂಬ ಸ್ಥಳ ಸಂಪತ್ತಿಗೆ ಪ್ರಸಿದ್ಧವಾಗಿತ್ತು. ಸೊಲೊಮನ್ ಈ ಸ್ಥಳದಿಂದ ಚಿನ್ನ, ಬೆಳ್ಳಿ, ಶ್ರೀಗಂಧ, ಮುತ್ತುಗಳು, ದಂತ, ಮಂಗಗಳು ಮತ್ತು ನವಿಲುಗಳನ್ನು ತರಿಸುತ್ತಿದ್ದ. ಓಫಿರ್ ಎಂಬುದು ಪಶ್ಚಿಮ ಭಾರತದ ಅಭೀರ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯ ಎಂದು ಆಧುನಿಕ ವಿದ್ವಾಂಸರು ಅಭಿಪ್ರಾಯ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದ್ದಾರೆ.

ಆದರೆ ಭಾರತಕ್ಕೆ ದೊಡ್ಡ ಪ್ರಮಾಣದ ಯಹೂದಿ ನಿರಾಶ್ರಿತರ ಮೊದಲ ವಲಸೆ ಆದದ್ದು ಜೆರುಸಲೆಮ್ ಅನ್ನು ರೋಮನ್ನರು ನಾಶಪಡಿಸಿದ ನಂತರ. ಭಾರತೀಯ ಯಹೂದಿ ಸಂಪ್ರದಾಯದ ಪ್ರಕಾರ ಯಹೂದಿ ನಿರಾಶ್ರಿತರ ಮೊದಲ ತಂಡ ಸಾಮಾನ್ಯ ಯುಗ 70ರಲ್ಲಿ ಕೇರಳದ ಕರಾವಳಿಯಾದ ಕೊಡುಂಗಲ್ಲೂರಿನಲ್ಲಿ ಬಂದಿಳಿಯಿತು. ಕೊಡುಂಗಲ್ಲೂರಿನ ಹಿಂದೂ ಮಹಾರಾಜರು ಯಹೂದಿ ನಿರಾಶ್ರಿತರನ್ನು ಆತ್ಮೀಯವಾಗಿ ಬರಮಾಡಿಕೊಂಡರು. ಆತ ಆ ನಿರಾಶ್ರಿತರಿಗೆ ಭೂಮಿಯ ಜೊತೆಗೆ ತಮ್ಮ ಮತವನ್ನು ಆಚರಿಸುತ್ತಾ ಜೀವಿಸುವ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವನ್ನು ನೀಡಿದ. ಮಟ್ಟಂಚೇರಿಯಲ್ಲಿರುವ ಪರದೇಸಿ ಸಿನಗಾಗ್(Paradesi Synagogue) ಅಲ್ಲಿರುವ ಚಿತ್ರವೊಂದು ಈ ದೃಶ್ಯವನ್ನು ಕಟ್ಟಿಕೊಟ್ಟಿದೆ. ಅದರಲ್ಲಿ ಹಿಂದೂ ರಾಜನು ಯಹೂದಿ ನಿರಾಶ್ರಿತರನ್ನು ಸ್ವಾಗತಿಸುವ ದೃಶ್ಯವಿದೆ. ಕೇರಳದ ಹಿಂದೂ ಮಹಾರಾಜನು ಕರುಣಿಸಿದ ಈ ಅಭಯವು ಪಶ್ಚಿಮದಲ್ಲಿ ಕಿರುಕುಳವನ್ನು ಅನುಭವಿಸಿದ ಯಹೂದ್ಯರು ಶತಮಾನಗಳ ಪರ್ಯಂತ ಭಾರತಕ್ಕೆ ವಲಸೆ ಬರುವಂತೆ ಉತ್ತೇಜಿಸಿತು. ತಮ್ಮ ನಾಯಕ ಜೋಸೆಫ್ ರಬ್ಬನ್ ಹಿಂದೂ ಮಹಾರಾಜರಿಂದ ತೆರಿಗೆ ಮುಕ್ತ ಭೂಮಿಯ ಸಹಿತ ಅನೇಕ ಸವಲತ್ತುಗಳನ್ನು ಪಡೆದುದನ್ನು ಯೆಹೂದಿ ಸಂಪ್ರದಾಯ ಕೃತಜ್ಞತೆಯಿಂದ ಸ್ಮರಿಸಿದೆ. ಭಾಸ್ಕರ ರವಿ ವರ್ಮನ ಕೊಚ್ಚಿನ್ ಶಾಸನ ಯಹೂದಿ ವ್ಯಾಪಾರಿ ಜೋಸೆಫ್ ರಬ್ಬನ್‌ಗೆ ನೀಡಿದ ಅನುದಾನವನ್ನು ದಾಖಲಿಸಿದೆ. ರಬ್ಬನ್ ತೆರಿಗೆ ಪಾವತಿಯಿಂದ ವಿನಾಯಿತಿ ಪಡೆದುದು ಮಾತ್ರವಲ್ಲದೆ ಅನುವಂಶಿಕ ಉತ್ತರಾಧಿಕಾರವನ್ನು ಕೂಡಾ ಪಡೆದ. ಈ ಶಾಸನದ ವಿಶೇಷತೆ ಏನೆಂದರೆ ಅದು ಯೆಹೂದಿಗಳಿಗೆ ರಾಜ ಮನೆತನದಿಂದ ಸಂರಕ್ಷಣೆಯ ಹಕ್ಕನ್ನು ನೀಡಿತು. ಜೊತೆಗೆ ಬೆಳಗ್ಗೆ ಹಾಗೂ ಮದುವೆಯ ದಿನದಂದು ಮೂರು ಸೆಲ್ಯೂಟ್ ಗಳನ್ನು ಪಡೆಯುವ ಹಕ್ಕನ್ನೂ ಕೊಡಮಾಡಿತು. ಅಂದರೆ ವಾಸ್ತವಿಕವಾಗಿ ರಬ್ಬನ್‌ಗೆ ರಾಜನ ಸ್ಥಾನಮಾನವನ್ನು ಇದು ಕೊಟ್ಟಿತು. ಕೇರಳದ ಯೆಹೂದಿ ಹಾಡುಗಳು ಅವನನ್ನು "ಯಹೂದಿಗಳ ರಾಜ" ಎಂದು ಕರೆದಿರುವುದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ ಇದು. ಇದರರ್ಥ ಹಿಂದೂಗಳು ಯೆಹೂದಿಗಳನ್ನು ಮುಕ್ತಮನಸ್ಸಿನಿಂದ ಸ್ವಾಗತಿಸಿದರು. ಸಮಾನ ಗೌರವ, ಸವಲತ್ತುಗಳನ್ನೂ ನೀಡಿದರು. ಯೆಹೂದಿಗಳ ನೆಮ್ಮದಿಗೆ ಕಾರಣವಾದರು. ಶೀಘ್ರದಲ್ಲೇ ಪಶ್ಚಿಮ ಕರಾವಳಿಯ ವ್ಯಾಪಾರ-ವಹಿವಾಟುಗಳಲ್ಲಿ ಅವರು ತಮ್ಮ ಪ್ರಾಬಲ್ಯವನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಿದರು. ಇದು ಯಹೂದ್ಯರ ಇತಿಹಾಸದಲ್ಲೇ ಅವರು ಧಾರ್ಮಿಕವಾಗಿ ಕಿರುಕುಳಕ್ಕೆ ಒಳಗಾಗದ ಏಕೈಕ ಉದಾಹರಣೆ.

ಹಿಂದೂ ಭಾರತವು ಯೆಹೂದಿಗಳಿಗೆ ಎಷ್ಟು ಸ್ವಾಗತಾರ್ಹ ನೆಲೆಯಾಯಿತೆಂದರೆ, 15-16 ನೇ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ ಸ್ಪೈನಿನಲ್ಲಿ ಇನ್ಕ್ವಿಷನ್ ಆರಂಭವಾದಾಗ ಸಾವಿರಾರು ಸೆಫಾರ್ಡಿಕ್ ಯೆಹೂದಿಗಳು ಪ್ರಾಣ ರಕ್ಷಣೆಗಾಗಿ ಕೇರಳಕ್ಕೆ ಓಡಿ ಬಂದರು. ಇಂದು ಅವರ ಸಂತತಿಯನ್ನು "ಪರದೇಸಿ ಯೆಹೂದಿಗಳು" (ಬಿಳಿಯರು) ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ. ಅವರ ಒಂದು ಹಾಡು "ಹಿಂದೂಗಳು ನಮ್ಮ ನಿಜವಾದ ಸಹೋದರರು" ಎನ್ನುವ ಅರ್ಥಭರಿತ ಸಾಲನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ದುರದೃಷ್ಟವಶಾತ್ ಯೆಹೂದಿಗಳ ಬೆನ್ನಿಗೆ ಅವರ ಶತ್ರುಗಳೂ, ಮನುಕುಲದ ಶತ್ರುಗಳೂ ಭಾರತಕ್ಕೆ ನುಸುಳಿದರು! 1524 ರಲ್ಲಿ ಕರಿಮೆಣಸ್ಸಿನ ವಹಿವಾಟಿನಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಜಗಳದಲ್ಲಿ ಮುಸ್ಲಿಮ್ ಗುಂಪು ಕೊಡುಂಗಲ್ಲೂರಿನ ಯೆಹೂದಿ ವಸಾಹತನ್ನು ನಾಶಗೊಳಿಸಿತು. ಆ ಮತಾಂಧರು ಯೆಹೂದಿ ಮನೆಗಳು ಮತ್ತು ಸಿನಗಾಗ್‌ಗಳನ್ನು ಕೂಡಾ ಸುಟ್ಟುಹಾಕಿದರು. ಕೊನೆಯ ಯಹೂದಿ ರಾಜಕುಮಾರ ಕೊಚ್ಚಿಗೆ ಪಲಾಯನಗೈದ. ಕೊಚ್ಚಿ ಬಳಿಕ ಯಹೂದಿಗಳ ಪಟ್ಟಣವಾಯಿತು. ಕೊಚ್ಚಿಯ ಹಿಂದೂ ರಾಜನು ಯಹೂದಿ ನಿರಾಶ್ರಿತರನ್ನು ಸ್ವಾಗತಿಸಿದ್ದು ಮಾತ್ರವಲ್ಲದೆ, ರಾಜಭವನ ಮತ್ತು ರಾಜ ದೇವಾಲಯದ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಸಿನಗಾಗ್(ಪ್ರಾರ್ಥನಾ ಸ್ಥಳ)ಅನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಲು ಅವಕಾಶ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟ.

ವ್ಯಾಟಿಕನ್ ಇನ್ಕ್ವಿಷನ್ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಭಾರತೀಯ ಯೆಹೂದ್ಯರಿಗೆ ಪೋರ್ಚುಗೀಸರ ಕಿರುಕುಳವೂ ತಪ್ಪಲಿಲ್ಲ. ಆಗಲೂ ಯೆಹೂದ್ಯರು ರಕ್ಷಣೆಗಾಗಿ ಧಾವಿಸಿದ್ದು ಕೊಚ್ಚಿಗೇ. ಮಹಾರಾಜರು ಅವರಿಗೆ ಅನೇಕ ಸಿನಗಾಗ್'ಗಳನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಲು ಅವಕಾಶ ಕೊಟ್ಟರು. 1568ರಲ್ಲಿ ಕೊಚ್ಚಿ ಮಹಾರಾಜರ ಮುತುವರ್ಜಿಯಲ್ಲಿ ನಿರ್ಮಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ಪರದೇಸಿ ಸಿನಗಾಗ್ ಹಾಗೂ ಕೊಚ್ಚಿಯ ರಾಯಲ್ ಫೋರ್ಟ್ ದೇವಸ್ಥಾನಗಳು ಇಂದಿಗೂ ಪರಸ್ಪರ ಅಕ್ಕಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ ಇವೆ.ಇದಲ್ಲದೆ, ಮುಂದೆ ಪರದೇಸಿ ಸಿನಗಾಗ್‌ಗೆ ಚಿನ್ನದ ಕಿರೀಟಗಳನ್ನು ಉಡುಗೊರೆಯಾಗಿ ನೀಡುವುದು ಕೊಚ್ಚಿಯ ಮಹಾರಾಜರ ಸಂಪ್ರದಾಯವಾಗಿ ಬೆಳೆಯಿತು. ಇವೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಸಂರಕ್ಷಿಸಿ ಸಿನಗಾಗ್‌ನಲ್ಲಿ ಪ್ರದರ್ಶನಕ್ಕೆ ಇಡಲಾಗಿದೆ. ಯೆಹೂದಿ ತಾಯ್ನಾಡನ್ನು ರಚಿಸುವ ಬ್ರಿಟಿಷರ ಉದ್ದೇಶವು 1917ರ ಬಾಲ್ಫೋರ್ ಘೋಷಣೆಯಲ್ಲಿ ದೃಢವಾದಾಗ ಕೇರಳದಲ್ಲಿದ್ದ ಅನೇಕ ಯಹೂದಿಗಳು ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಪ್ಯಾಲೆಸ್ಟೈನ್ಗೆ ಹೋಗುವ ಇಚ್ಛೆಯನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದಾಗ ಅಂದಿನ ಕೊಚ್ಚಿಯ ಮಹಾರಾಜ ರಾಮ ವರ್ಮ, 8000 ಯೆಹೂದಿಗಳು ಅವರ ಪವಿತ್ರ ಭೂಮಿಗೆ ವಲಸೆ ಹೋಗಲು ಸಹಾಯ ಮಾಡಿದರು. ಅವರ ಪ್ರಯಾಣದ ಖರ್ಚುವೆಚ್ಚಗಳನ್ನು ಅರಸರೇ ಭರಿಸಿದರು. ವಿದ್ವಾಂಸ ನಾಥನ್ ಹ್ಯಾಟ್ಜ್ ಪ್ರಕಾರ, ಅರಸ ತನ್ನ ಯಹೂದಿ ಪ್ರಜೆಗಳ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಗೌರವಿಸುವ ಉದ್ದೇಶದಿಂದ ಸಬ್ಬತ್‌ ಸಮಯಲ್ಲಿ ಯುದ್ಧಗಳನ್ನು ಕೈಗೊಳ್ಳುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಇದು ಹಿಂದೂ ಸಹಿಷ್ಣುತೆಗೆ ಮಹತ್ತರ ಉದಾಹರಣೆ. 1948ರಲ್ಲಿ ಇಸ್ರೇಲ್‌ಗೆ ವಲಸೆ ಹೋಗಲು ಭಾರತವನ್ನು ತೊರೆದ ಬಳಿಕ ಭಾರತೀಯ ಯಹೂದಿಗಳು ಅನೇಕ ಕಷ್ಟಗಳನ್ನು ಮತ್ತು ವರ್ಣಭೇದ ನೀತಿಯನ್ನು ಎದುರಿಸಬೇಕಾಯಿತು. ಇವೆಲ್ಲವೂ ಹಿಂದೂ ಸಮುದಾಯ ಯೆಹೂದಿಗಳನ್ನು ಎಷ್ಟು ಸಹಿಷ್ಣುತೆ ಹಾಗೂ ಸಮಾನ ಗೌರವದಿಂದ ಕಂಡಿತು, ಆದರೆ ಉಳಿದ ಮತಗಳು ಹೇಗೆ ಅಟ್ಟಾಡಿಸಿ ಬಡಿದವು ಎಂಬುದಕ್ಕೆ ನಿದರ್ಶನಗಳಾಗಿವೆ.

ಹಿಂದೂಗಳು ಮತ್ತು ಯಹೂದಿಗಳ ನಡುವಿನ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಮತ್ತು ಬೌದ್ಧಿಕ ವಿನಿಮಯದ ಇತಿಹಾಸ ಸುದೀರ್ಘ ಕಾಲದ್ದು. ಯಹೂದಿ ಖಗೋಳಶಾಸ್ತ್ರಜ್ಞ ಸನದ್ ಇಬ್ನ್ ಅಲ್ ಯಹೂದಿ (9ನೇ ಶತಮಾನ) ಸೂರ್ಯ ಸಿದ್ಧಾಂತವನ್ನು ಅರೇಬಿಕ್ ಭಾಷೆಗೆ ಅನುವಾದಿಸಿದ್ದರು ಮತ್ತು ಸೂರ್ಯ ಸಿದ್ಧಾಂತದ ಮೇಲೆ ಒಂದು ಗ್ರಂಥವನ್ನು ಕೂಡಾ ಬರೆದರು. ಖಗೋಳಶಾಸ್ತ್ರ ಮತ್ತು ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯದಲ್ಲಿ ವಿದ್ವಾಂಸರಾಗಿದ್ದ ರಬ್ಬಿ ಅಬ್ರಹಾಂ ಇಬ್ನ್ ಎಜ್ರಾ (12 ನೇ ಶತಮಾನ) ಪುರಾತನ ಭಾರತೀಯ ವಿಜ್ಞಾನದಿಂದ ತುಂಬಾ ಪ್ರಭಾವಿತರಾಗಿದ್ದರು. ತಮ್ಮ ಪುಸ್ತಕ Sefer ha-mispar ನಲ್ಲಿ, ಅವರು ಅಂಕಿಗಳನ್ನು(0-9) ಜಗತ್ತಿಗೆ ಪರಿಚಯಿಸಿದ ಹಿಂದೂಗಳಿಗೆ ಕೃತಜ್ಞತೆ ಸಲ್ಲಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಭಾರತಕ್ಕೆ ಬಂದಿದ್ದ ಆತ ಹಲವಾರು ಸಂಸ್ಕೃತ ಗ್ರಂಥಗಳನ್ನು ಸಂಗ್ರಹಿಸಿದ್ದರು. ವಿಜ್ಞಾನಕ್ಕೆ ಮೂಲ ಭಾರತವೇ ಎಂದು ಗಟ್ಟಿ ದನಿಯಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಪಾದಿಸಿದ್ದ ಆತ, ಭಾರತೀಯ ವಿಜ್ಞಾನವು ಉತ್ಕೃಷ್ಟ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿತ್ತು, ಇಂದು ವಿಜ್ಣಾನಕ್ಕೆ ತಾನೇ ಮೂಲ ಎನ್ನುವ ಯೂರೋಪು ಅದರ ಹತ್ತಿರಕ್ಕೂ ಸುಳಿಯಲಾರದು ಎಂದಿದ್ದರು. ಆತ ತಮ್ಮ ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯ ಗ್ರಂಥಗಳಲ್ಲಿ ರಾಶಿ,ಕುಂಡಲಿಗಳನ್ನು ಬಳಸಿದ್ದರು ಕೂಡಾ. 

ಹೈಫಾ ಯುದ್ಧವನ್ನು ಯೆಹೂದ್ಯರಿಗೆ ಗೆದ್ದುಕೊಟ್ಟದ್ದು ಕೂಡಾ ಭಾರತವೇ. ತುರ್ಕರು ಹಾಗೂ ಜರ್ಮನ್ನರ ಅತ್ಯಾಧುನಿಕ ಶಸ್ತ್ರಾಸ್ತ್ರಗಳು, ದುರ್ಗಮ ಕಣಿವೆಗಳನ್ನು ನೋಡಿ ತಮ್ಮಲ್ಲಿದ್ದ ಈಟಿ, ಭರ್ಜಿಗಳಿಂದ ಕುದುರೆಗಳ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತು ಸವಾರಿ ಮಾಡುತ್ತಾ ಈ ಯುದ್ಧವನ್ನು ಗೆಲ್ಲಲಾಗದು ಎಂದರಿತ ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಅಧಿಕಾರಿ ವಾವೆಲ್ ಯುದ್ಧದಿಂದ ಹಿಂದೆ ಸರಿಯಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದಾಗ, ನಮ್ಮ ಸೈನಿಕರು (ಮೈಸೂರು ಲ್ಯಾನ್ಸರ್ಸ್, ಜೋಧಪುರದ ಅಶ್ವಪಡೆ, ಹೈದರಾಬಾದ್ ರೆಜಿಮೆಂಟ್) “ನಾವು ಸಾಯಲು ಸಿದ್ಧರಿದ್ದೇವೆಯೇ ಹೊರತೂ ಯುದ್ಧಕ್ಕೆಂದು ಬಂದ ಮೇಲೆ ಯುದ್ಧ ಮಾಡದೆ ಇಲ್ಲಿಂದ ಹೇಡಿಗಳಂತೆ ಹಿಂದೆ ತಿರುಗುವ ಪ್ರಶ್ನೆಯೇ ಇಲ್ಲ” ಎಂದು ತಮ್ಮ ಬಳಿಯಿದ್ದ ಈಟಿ,ಭರ್ಜಿಗಳ ಮೂಲಕವೇ ಶತ್ರು ಬಣವನ್ನೆದುರಿಸಿ, ಅವರ ಸೈನ್ಯದ ಫಿರಂಗಿ, ಮಷಿನ್ ಗನ್‌ಗಳಿಗೆ ಎದೆಯೊಡ್ಡಿ, ನಾನ್ನೂರಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲದ ಆಳ್ವಿಕೆಯನ್ನು ಕೇವಲ ಹದಿನೈದು ಗಂಟೆಗಳೊಳಗಾಗಿ ಅಂತ್ಯಗೊಳಿಸಿ ಇಸ್ರೇಲ್ ದೇಶದ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯಕ್ಕೆ ಕಾರಣರಾದರು.

ಈ ಎಲ್ಲಾ ಕಾರಣಗಳಿಂದಲೇ ಕಾರ್ಗಿಲ್ ಯುದ್ಧದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಜಗತ್ತಿನ ದೊಡ್ಡಣ್ಣರೆಲ್ಲಾ ನಮ್ಮ ವಿರುದ್ಧವಿದ್ದಾಗ ಇಸ್ರೇಲ್ ನಮ್ಮ ಸಹಾಯಕ್ಕೆ ಬಂದಿತು.. ಬಹುತೇಕ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯೋತ್ತರದ ನಮ್ಮ ಸೆಕ್ಯುಲರ್ ರಾಜಕಾರಣ ಇಸ್ರೇಲಿಗೆ ವಿರುದ್ಧವಾಗಿ ವರ್ತಿಸಿದರೂ ಇಸ್ರೇಲ್ ತನಗೆ ಉಪಕಾರ ಮಾಡಿದ ಹಿಂದೂ ರಾಷ್ಟ್ರವನ್ನು ಮರೆಯದೇ ಇಂದಿನವರೆಗೂ ನಮ್ಮ ಬೆನ್ನಿಗೆ ನಿಂತಿದೆ.

ಹಿಂದುತ್ವವನ್ನು ಹಿಂದೂಗಳಿಂದ ಬೇರ್ಪಡಿಸುವ ಕುತ್ಸಿತ ರಾಜಕಾರಣ

ಹಿಂದುತ್ವವನ್ನು ಹಿಂದೂಗಳಿಂದ ಬೇರ್ಪಡಿಸುವ ಕುತ್ಸಿತ ರಾಜಕಾರಣ

ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಸಂಗ್ರಾಮದಲ್ಲಿ ಖಡ್ಗಗಳು ತಾಡನಗೊಂಡಾಗ ಕೋರೈಸಿದ ಬೆಳಕಿನಲ್ಲಿ, ಕಾರಾಗೃಹದ ಕತ್ತಲ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ ಆಧಾರಗಳ ಸಹಿತವಾಗಿ, ಅಧ್ಯಯನ ಪೂರ್ಣವಾಗಿ ರಚಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ಕೃತಿ ಸಾವರ್ಕರರ ಹಿಂದುತ್ವ. ಸಿಂಧೂವಿನಿಂದ ಸಮುದ್ರದವರೆಗೆ ಚಾಚಿಕೊಂಡಿರುವ ಈ ಪವಿತ್ರ ಭರತ ಭೂಮಿಯನ್ನು ತನ್ನ ಪಿತೃ ಭೂಮಿಯಾಗಿ, ತನ್ನ ತವರನ್ನಾಗಿ, ಪುಣ್ಯಭೂಮಿಯಾಗಿ ಯಾರು ಸ್ವೀಕರಿಸುತ್ತಾನೋ ಅವನನ್ನು ಹಿಂದೂ ಎಂದು ಎಂದೆಂದಿಗೂ ಅಪ್ಪಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಈ ದೇಶದ ಜೀವನಪದ್ದತಿಯನ್ನು ಸಾಧಾರವಾಗಿ ನಿರೂಪಿಸಿದ ಕೃತಿ ಅದು. ವೈದಿಕ, ಜೈನ, ಬೌದ್ಧ, ಲಿಂಗಾಯತ, ಸಿಖ್ಖ, ಆರ್ಯ-ಬ್ರಹ್ಮ-ದೇವ-ಪ್ರಾರ್ಥನಾ ಸಮಾಜ, ಇಲ್ಲಿನ ಬುಡಕಟ್ಟು ಜನಾಂಗಗಳು, ಗಿರಿ ಕಾನನ ವಾಸಿಗಳು, ಯಾವುದೇ ರೀತಿಯ ಉಪಾಸಕರಾದರೂ ಅವರು ಹಿಂದೂಗಳೇ, ಭಾರತವೇ ಅವರಿಗೆ ಮಾತೃಭೂಮಿ ಎಂದು ಸಾರಿ ಹೇಳಿದ ಕೃತಿ. ವೈದಿಕ - ಅವೈದಿಕರೆಲ್ಲರೂ ಒಂದೇ ರಾಷ್ಟ್ರವಾಗಿ, ಒಂದೇ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ಉಸಿರಾಗಿ, ಒಂದೇ ರಕ್ತದವರಾಗಿ ಒಂದೇ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಧ್ವಜದ ನೆರಳಿನಲ್ಲಿ ಬದುಕಿದ್ದರು ಎಂದುಸುರಿದ ಮಹತ್ವದ ಗ್ರಂಥ ಹಿಂದುತ್ವ.

ಹಿಂದುತ್ವ ಕೇವಲ ಒಂದು ಪದವಲ್ಲ; ಅದು ಜೀವನ ಪದ್ದತಿ; ಹಿಂದೂವಿನ ಚೈತನ್ಯದ ಸೆಲೆ; ಮನುಕುಲದ ಸ್ಫೂರ್ತಿ. ಹಿಂದುತ್ವದಿಂದಲೇ ಹಿಂದುಸ್ಥಾನ ಉಳಿದಿದೆ. ಇಸ್ಲಾಂನ ಕತ್ತಿಯ ಅಲುಗಿಗೆ ಸಿಲುಕಿ ರಾಷ್ಟ್ರ, ಸಂಸ್ಕೃತಿಗಳೇ ನಾಶವಾಗಿ ಹೋದಾಗ ಇಲ್ಲಿ ಅದಕ್ಕೆ ತಕ್ಕ ಉತ್ತರ ಕೊಟ್ಟು ರಾಷ್ಟ್ರವನ್ನೂ, ಸಂಸ್ಕೃತಿಯನ್ನೂ ಉಳಿಸಿದ ಶೌರ್ಯ, ಪ್ರತಾಪವೇ ಹಿಂದುತ್ವ. ಹಿಂದುತ್ವವೇ ಈ ದೇಶದ ಆತ್ಮವಾದ ಕಾರಣದಿಂದಲೇ ಕನ್ನಡಿಗರು ಕಾಶ್ಮೀರಿಗಳಿಗೊದಗಿದ ದುಃಖಕ್ಕೆ ಕಣ್ಣೀರು ಸುರಿಸುವಂತಾಯಿತು. ಈ ಬಂಧವನ್ನು ಗುರುತಿಸಲು ಒಪ್ಪದ ವೈಚಾರಿಕ ಲೋಕದ ವಿಕೃತಿಗಳಿಗೆ ಇಂದಿಗೂ ಸಾವರ್ಕರ್‌ ಅರ್ಥವಾಗಿಲ್ಲ. ಹಿಂದೂ ಎಂಬ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿಯೇ ನಮ್ಮನ್ನು ಶತ್ರುಗಳು ದ್ವೇಷಿಸಿದ್ದು; ಈ ಜೀವನ ಪದ್ದತಿಯ ಉಳಿವಿಗಾಗಿಯೇ ಶಾಲಿವಾಹನನಿಂದ ಶಿವಾಜಿಯವರೆಗೆ ನಮ್ಮ ಸಾವಿರಾರು ವೀರರು ಸಂಘರ್ಷ ನಡೆಸಿದ್ದು! ಗಾಂಧಿಯ ಹಿಂದ್ ಸ್ವರಾಜ್‌ ಕೃತಿಯ ಚರ್ಚೆಗಳಿಗೆ ಸಿಕ್ಕಿದ ವ್ಯಾಪ್ತಿಯ ಒಂದಂಶವಾದರೂ ಈ ಕೃತಿಗೆ ಸಿಕ್ಕಿದೆಯೇ? ಈ ಕೃತಿಯನ್ನು ಓದದೆಯೇ ಪುಟಗಟ್ಟಲೆ ಬರೆದ, ಬೊಬ್ಬಿರಿದು ವಿರೋಧಿಸಿದವರಿಗೇನೂ ಕಡಿಮೆಯಿಲ್ಲ. ಈ ದೇಶವನ್ನು ರಾಷ್ಟ್ರವಾಗಿ, ಪಿತೃಭೂಮಿಯಾಗಿ, ಪುಣ್ಯಗರ್ಭೆಯಾಗಿ ಒಪ್ಪುವ ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಏಕತ್ರಗೊಳಿಸಿದ ಸೂತ್ರವೇ ಹಿಂದುತ್ವ ಎಂದು ಸಾವರ್ಕರ್ ಪ್ರತಿಪಾದಿಸಿದ ತತ್ತ್ವ, ಭಾರತೀಯರ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಅಸ್ಮಿತೆಯನ್ನು ಭಗ್ನಗೊಳಿಸಲು, ಈ ದೇಶವನ್ನು ಒಡೆದು ಚೂರಾಗಿಸಲು  ಹೊಂಚು ಹಾಕಿದ್ದ ಪ್ರಭೃತಿಗಳು ತತ್ತರಿಸುವಂತೆ ಮಾಡಿತು. ಹಿಂದೂಗಳನ್ನು ಏಕಸೂತ್ರದಲ್ಲಿ ಬಂಧಿಸಿದ ಅದೇ ಹಿಂದುತ್ವವನ್ನು ಇಂದು ಸಾಮಾನ್ಯ ಹಿಂದೂವಿನಿಂದ ದೂರೀಕರಿಸಲು ಭಾರತವನ್ನು ಛಿದ್ರಗೊಳಿಸಲು ಮುಂದಾಗಿರುವ ಶಕ್ತಿಗಳು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. 

ರಾಜಕಾರಣದಲ್ಲಿ ಬಲಪಂಥೀಯ ಪಕ್ಷ ಪ್ರಬಲವಾಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ತಮ್ಮ ಅಧಿಕಾರ ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ತನ್ನಂತೆಯೇ ಅಧಿಕಾರದಾಹಿಗಳಾದ ಸಮಾನ ಮನಸ್ಕರೊಂದಿಗೆ ಹೊಂದಾಣಿಕೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಚುನಾವಣಾ ಅಖಾಡಕ್ಕೆ ಇಳಿಯಿತು. ಅದೂ ಸಾಲದಾದಾಗ ಹಿಂದೂಗಳನ್ನು ಜಾತಿಯ ಆಧಾರದಲ್ಲಿ ಒಡೆಯುವ ಪ್ರಯತ್ನಕ್ಕೆ ಶುರುವಿಟ್ಟಿತು. ಆದರೆ ಈ ತಂತ್ರಗಳೆಲ್ಲಾ ವಿಫಲವಾಗಿ ಬಹು ಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ಇವರ ಬಲಿಪಶುಗಳಾಗಿದ್ದ ದಲಿತ ಮತ್ತಿತರ ಹಿಂದುಳಿದ ವರ್ಗಗಳ ಪ್ರೀತಿ ಬಿಜೆಪಿಯ ಕಡೆಗೆ ವಾಲಿದಾಗ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಪಾಳಯಕ್ಕೆ ನಿಂತ ನೆಲ ಕುಸಿದ ಅನುಭವವಾಯಿತು. ಅಂತಹಾ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಅಸ್ತಿತ್ವವನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಈ ಎಲ್ಲಾ ಪಕ್ಷಗಳು ಆರಂಭಿಸಿದ ಪರಿಪಾಠ ಭಾಜಪಾ ನೇತೃತ್ವದ ಕೇಂದ್ರ ಸರಕಾರ ತರುವ ಎಲ್ಲಾ ಯೋಜನೆಗಳನ್ನು ಶತಾಯಗತಾಯ ವಿರೋಧಿಸುವುದು. ಸಿಎಎ, ಎನ್ ಆರ್ ಸಿ, ರಾಮಮಂದಿರ ಸಹಿತ ದೇವಾಲಯಗಳ ಪುನರುತ್ಥಾನ, 370ನೇ ವಿಧಿಯ ರದ್ದು, ಗಡಿರಸ್ತೆ ಕಾಮಗಾರಿ, ಶಸ್ತ್ರಾಸ್ತ್ರ ಖರೀದಿ ಮುಂತಾದ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ವಿರೋಧಿಸಲು ಹಣ ಕೊಟ್ಟು ಜನರನ್ನು ಒಟ್ಟು ಸೇರಿಸಿ ದೇಶದ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಗೇ ಈ ಪಡೆಗಳು ಅಡ್ಡಗಾಲಾದವು. ರೈತರ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಗೂಂಡಾಗಳನ್ನು, ದೇಶವಿರೋಧಿಗಳನ್ನು ಕರೆತಂದು ವರ್ಷಕ್ಕೂ ಮಿಗಿಲು ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಹದಗೆಡಿಸಲು, ದೇಶವನ್ನು ದಳ್ಳುರಿಗೆ ತಳ್ಳಲು ನಡೆಸಿದ ಪ್ರಯತ್ನವೆಲ್ಲಾ ವಿಫಲವಾಯಿತು. ಇವೆಲ್ಲದರ ಹಿಂದೆ ಕೇವಲ ದೇಶವನ್ನು ಅಸ್ಥಿರಗೊಳಿಸುವ ಉದ್ದೇಶ ಮಾತ್ರವಿದ್ದುದಲ್ಲ; ಈ ರೀತಿಯ ನಕಲಿ ದಂಗೆಗಳ ಮೂಲಕ ರೈತರನ್ನು, ಕಾರ್ಮಿಕರನ್ನು, ದಲಿತರನ್ನು, ಮುಸ್ಲಿಮರನ್ನು, ರಾಜ್ಯವಾರು ಬಲಿಷ್ಟವಾಗಿದ್ದ ಸಮುದಾಯಗಳನ್ನು ತಮ್ಮ ಮತಬ್ಯಾಂಕ್ ಆಗಿ ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಉದ್ದೇಶವೂ ಈ ಪಕ್ಷಗಳಿಗಿತ್ತು. ಅಂದರೆ ಅಧಿಕಾರವನ್ನು ಹಿಡಿಯಲು ದೇಶದ್ರೋಹದ ಮಾರ್ಗಕ್ಕಿಳಿಯಲೂ ಈ ಪಕ್ಷಗಳು ಹಿಂದೆಮುಂದೆ ನೋಡಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಪ್ರಧಾನಿ ಮೋದಿಯವರ ಚಾಣಾಕ್ಷ ರಾಜನೀತಿಯ ಫಲದಿಂದ ಅವರ ಆಟಗಳಾವುವೂ ನಡೆಯಲಿಲ್ಲ. ಕೆಲವು ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಗೂಂಡಾಗಿರಿ, ಮುಸ್ಲಿಂ ಮತಾಂಧತೆಯ ಬಲದಿಂದ ಆ ಪಂಗಡ ಅಧಿಕಾರ ಹಿಡಿದಿರಬಹುದು. ಆದರೆ ಅವ್ಯಾವುವೂ ಬಹುಕಾಲ ಬಾಳುವಂತಹುದ್ದಲ್ಲ.

ತಮ್ಮ ಬೇಳೆ ಬೇಯಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಯಾವ ಮಾರ್ಗವೂ ತೋಚದಿದ್ದಾಗ ಈ ಪಕ್ಷಗಳಿಗೆ ಸಿಕ್ಕಿದ ಅಸ್ತ್ರವೇ ಹಿಂದುತ್ವ. ತೀರಾ ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಅವರೇ ಸಾಕಿಕೊಂಡ ಎಡಚಿಂತಕರು ಹಿಂದುತ್ವವನ್ನು ಟೀಕಿಸುತ್ತಾ ಬಂದದ್ದು, ಇಡೀ ಪಟಾಲಂ ವೀರ ಸಾವರ್ಕರರನ್ನು ಟೀಕಿಸುತ್ತಾ ಬಂದದ್ದು, ಮುಂಬೈ ದಾಳಿಯನ್ನು ಹಿಂದೂ ಸಂಘಟನೆಗಳ ತಲೆಗೆ ಕಟ್ಟುವ ಹುನ್ನಾರ ಮಾಡಿದ್ದು ಮುಂತಾದುವನ್ನು ಬಿಟ್ಟರೆ ಹಿಂದುತ್ವದ ಸುದ್ದಿಗೆ ಈ ಪಕ್ಷಗಳು ಇಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ. ಸಾವರ್ಕರ್ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತಾಡಿದಾಗಲಂತೂ ತಾವೇ ಬೆತ್ತಲಾಗಿ ಬಿಟ್ಟವು ಈ ಪಕ್ಷಗಳು. ಡಿಜಿಟಲ್ ಯುಗದ ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ ಸಾಮಾನ್ಯ ನಾಗರಿಕನೂ ಇತಿಹಾಸದಲ್ಲಿ ಆಸಕ್ತಿ ಹೊಂದಿ, ಸಾಕ್ಷಿಗಳನ್ನು ಆಗಿಂದಾಗಲೇ ಮುಖಕ್ಕೆ ಹಿಡಿದ ಕಾರಣ ಈ ಕುತಂತ್ರವೂ ಹೆಚ್ಚು ದಿನ ಬಾಳಲಿಲ್ಲ. ಜೊತೆಗೇ ಗಾಂಧಿ, ನೆಹರು ಹಾಗೂ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಪಕ್ಷದ ನಿಲುವುಗಳು, ಕುತಂತ್ರಗಳು, ಶತ್ರುವಿನೊಂದಿಗಿನ ಒಳ-ಒಪ್ಪಂದಗಳು ಎಲ್ಲಾ‌ ಬಯಲಾಗತೊಡಗಿದಂತೆ ಇಡೀ‌ ಎಡ, ನಗರ ನಕ್ಸಲರು,‌ ನಕಲಿ ಗಾಂಧೀಗಳ ಬುಡ ಅಲ್ಲಾಡತೊಡಗಿತು! ಈಗ ನೇರ ಹಿಂದುತ್ವದ ಮೇಲೆ ಆಕ್ರಮಣ ಈ ಗುಂಪಿಗೆ ಅನಿವಾರ್ಯವಾಯಿತು. ಡಿಜಿಟಲ್ ಕ್ರಾಂತಿಯಿಂದಾಗಿ ವಿಚಾರವಿನಿಮಯ ಮುಕ್ತವಾಗಿ ನಡೆಯಲು ಶುರುವಾಗಿ ಇತಿಹಾಸದ ಘಟನೆ, ಟೀಕೆ-ಟಿಪ್ಪಣಿಗಳು ಸಾಮಾನ್ಯನಿಗೂ ಅಂಗೈಯಲ್ಲಿ ನಿಲುಕುವಂತಾಗಿ ನಮಗಾದ ಅನ್ಯಾಯ, ನಮ್ಮ ಮೇಲಾದ ‌ದೌರ್ಜನ್ಯಗಳ ಕತೆ ಆಚೆ ಬರಲು ಆರಂಭವಾಯಿತೋ ಆಗ ಯಾವುದಾರೂ ಒಂದು ವಿಧಾನದಿಂದ ನಮ್ಮನ್ನು ಒಡೆಯುವ ಕೆಲಸ ಆಗಬೇಕಿತ್ತು! ಅದಕ್ಕೆ ಈಗ ಬಳಸಲ್ಪಡುತ್ತಿರುವುದು ಅದೇ ನಮ್ಮ ಒಳ್ಳೆಯತನ! ನಮ್ಮ ಒಳಗೆ ಮೂಡುವ ಕರುಣೆ, ನ್ಯಾಯದ ಗುಣಗಳು!

ಆ ಪ್ರಯೋಗವೇ ಹಿಂದುತ್ವದ ಮೇಲೆ ಆರೋಪ! ಹಿಂದೂಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದು ಬಲಹೀನತೆ ಇದೆ. ಅದು ಒಳ್ಳೆಯತನ; ಸಹಿಷ್ಣುತೆ! ನಮ್ಮ ರಕ್ತಗುಣ ಅದು. ಧರ್ಮ-ಕರ್ಮ, ನ್ಯಾಯ-ನೀತಿ, ಎಲ್ಲವೂ ಸೇರಿಕೊಂಡ ಪರಿಣಾಮ ನಾವು ಕೆಲವು‌ ಕಡೆ ನಮ್ಮ ಧರ್ಮದ ರಕ್ಷಣೆಯ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ರಿಯಾಯಿತಿ ಕೊಟ್ಟು ಬಿಡುತ್ತೇವೆ! ನಾವೇ ಏನೇ‌ ಮಾಡಿದರೂ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಮೂಲಭೂತವಾದಿ ಬುದ್ಧಿ ಎದ್ದೇಳುವುದಿಲ್ಲ. ಅದೇನಿದ್ದರೂ ಕೆಲವರಲ್ಲಿ; ಅದೂ ತಮ್ಮ- ತಮ್ಮ ಆಚರಣೆಯಲ್ಲಿ ಅಥವಾ ತಮ್ಮ- ತಮ್ಮ ಜಾತಿಯ ಪ್ರಶ್ನೆ ಬಂದಾಗ ಮಾತ್ರ! ಇಂತಹುದಕ್ಕೆಲ್ಲಾ ನಮ್ಮಲ್ಲಿರುವ ಹಠ ನಮ್ಮ‌ ಧರ್ಮದ ಕುರಿತು ಇದ್ದಿದ್ದರೆ‌ ನಮ್ಮ ಧರ್ಮ ಎಲ್ಲಾ ಗುಣಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದೂ ಈ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಅಳಿವುಉಳಿವಿನ ಹೋರಾಟಕ್ಕೆ ನಿಲ್ಲಬೇಕಿರಲಿಲ್ಲ! ನಾವು ಮೊದಲಿನಿಂದಲೂ ಅಲ್ಪ ತೃಪ್ತರು, ಸತ್ಯಸಂಧರು, ಸಹಿಷ್ಣುಗಳು! ಸಾವಿರಾರು ವರ್ಷದ ಹಿಂದೆಯೇ ‌ಅಲ್ಪ ಸಂಖ್ಯಾತರು ಬಂದು ಇಲ್ಲಿ‌ ನೆಲೆಸಿದ್ದರು ಹಾಗೂ ಈಗಲೂ ಅವರ ಆಚರಣೆಗಳನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ, ಅವರ ಪ್ರಾರ್ಥನಾ ಸ್ಥಳಗಳನ್ನು, ಸಂಖ್ಯಾಬಲವನ್ನು ಬೆಳೆಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ ಎಂದರೆ ಅದಕ್ಕೆ ನಮ್ಮ ಗುಣಗಳೇ ‌ಕಾರಣ! 

ಆ ಕಾರಣದಿಂದಲೇ ಕುತಂತ್ರಿಗಳೆಲ್ಲಾ ಒಟ್ಟಾಗಿ ‌ಈಗ ಎಲ್ಲಾ ಕಡೆಯಿಂದ ಹಿಂದು ಧರ್ಮ ಹಾಗೂ ಹಿಂದುತ್ವವನ್ನು‌ ಬೇರ್ಪಡಿಸುವ ತಂತ್ರ ಅಳವಡಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ! ಒಂದು ಕಡೆಯಲ್ಲಿ ಹಿಂದು ಧರ್ಮವನ್ನು ಹೊಗಳುತ್ತಾ ಇನ್ನೊಂದು ಕಡೆ ಹಿಂದುತ್ವ ಹಾಗೂ ಹಿಂದುತ್ವವಾದಿಗಳನ್ನು, ಕ್ರೂರ, ಹಿಂಸಾತ್ಮಕ, ಗಲಭೆಕೋರರು ಎಂದು ಬಿಂಬಿಸುವ ಆಟ ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ!  ಯಾಕೆ? ಯಾಕೆಂದರೆ ಹಿಂಸೆ, ಅನ್ಯಾಯ ಬೇಡದ ಸಾಕಷ್ಟು ಜನ ಹಿಂದುಗಳು ಈ ಕಾರಣದಿಂದ ಗೊಂದಲಕ್ಕೊಳಗಾಗುತ್ತಾರೆ! ಆ ಗೊಂದಲದ ಸೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ಹಿಂದುಗಳ ಮತ ಒಡೆದರೆ ಅಷ್ಟೇ ಸಾಕು! ಒಮ್ಮೆ ಇವರ ಕೈಗೆ ಅಧಿಕಾರ ಸಿಗಲಿ ಇಡೀ ಹತ್ತು ವರ್ಷ ಆಗಿರುವ ಕೆಲಸಗಳನೆಲ್ಲಾ ಒಂದೇ ವರ್ಷದಲ್ಲಿ ನಾಶ ಮಾಡಿಬಿಡುತ್ತಾರೆ! ಇವರಿಗೆ ಬೇಕಿರುವುದು ಅಷ್ಟೇ, ಒಂದೇ ಒಂದು ಅವಕಾಶ! ಈಗ ಇವರಿಗೆ ಭಾಜಪಾದ ರಾಜಕೀಯ ಅರ್ಥವಾಗುತ್ತಿದೆ! ಅದರ ತಂತ್ರಗಾರಿಕೆಗೆ ಇವರ ಬಳಿ ಹಿಂದುಗಳನ್ನು ಒಡೆಯುವುದನ್ನು‌ ಬಿಟ್ಟು ಬೇರೆ ಯಾವುದೇ ಉತ್ತರವಿಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿ ಉಳಿದಿರುವುದೊಂದೇ ದಾರಿ! ಹಿಂದುತ್ವವನ್ನು‌ ಬಯ್ಯುವುದು ಅದನ್ನು ಹಿಂಸೆಯ ಮಾರ್ಗವೆಂಬಂತೆ ಬಿಂಬಿಸಿ‌ ಸಾಮಾನ್ಯ ಹಿಂದುಗಳನನ್ನು ಗೊಂದಕ್ಕೊಳಪಡಿಸಿ ತಮ್ಮ ಬೇಳೆ ಬೇಯಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು! 

ನಮಗೇನು? ಒಬ್ಬಳು ಬೀದಿಯಲ್ಲಿ ನಿಂತು ಹನುಮಾನ್ ಚಾಲಿಸ ಹೇಳಿದರೆ ಸಾಕು ಅವಳನ್ನು ಹಿಂದು ಅನ್ನುತ್ತೇವೆ! ಒಬ್ಬ ಮಾನವ ಹಕ್ಕು ಹೋರಾಟಗಾರ ಮಾತನಾಡಿದರೆ ನಾವು ನಮಗಾದ ಅನ್ಯಾಯವನ್ನೂ ಮರೆತು ಅವರಿಗೆ ಬೆಂಬಲ ನೀಡುತ್ತೇವೆ! ಹಾಗಾಗಿಯೇ ಶಬರಿಮಲೆ, ರಾಮ ಮಂದಿರ, ಕಾಶಿ ,ಮಥುರಾ ಇತ್ಯಾದಿ ವಿಷಯಗಳಲ್ಲಿ ನಾವು ಒಡೆದು ನೂರಾಗುವುದು! ನಮಗೆ ಬೇರೆಯವರು ಶತ್ರುಗಳಲ್ಲ! ನಮ್ಮ ಒಳ್ಳೆಯತನ ಹಾಗೂ ಸ್ವಂತವಾಗಿ ‌ಯೋಚಿಸುವ ಶಕ್ತಿಯಿದೆಯಲ್ಲ ಅವೇ ನಮ್ಮ ಶತ್ರುಗಳು! ಜೊತೆಗೆ ಹಿಂದಿನದರ ಮರೆವು ಹಾಗಾಗಿ ಭವಿಷ್ಯದ ಬಗ್ಗೆ ಆಗದ ಅರಿವು! ಇದೇ‌ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿ ಈಗ ಹಿಂದುತ್ವದ ಬಗ್ಗೆ ಆಕ್ರಮಣವಾಗುತ್ತಿದೆ! ಯಾವಾಗ ಸಾವರ್ಕರ್ ಅವರು ಹೇಳುವ ಮೊದಲೇ ಹಿಂದುತ್ವದ ಬಗ್ಗೆ ಹಲವರು ಮಾತನಾಡಿದ್ದರು ಎಂಬ ಸುದ್ದಿ ಹೊರಗೆ ಬರುತ್ತಿದೆಯೋ , ಯಾವಾಗ ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ಸಾವರ್ಕರ್ ಅವರನ್ನು ಹಿಂದುತ್ವಕ್ಕೆ, ಗಾಂಧಿ ಹತ್ಯೆಗೆ ಕಾರಣಕರ್ತರನ್ನಾಗಿ ಬಿಂಬಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲವೆಂದಾಯಿತೋ, ಇವರ ತಂತ್ರಗಾರಿಕೆ ಬದಲಾಗಿದೆ, ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಹಿಂದುತ್ವಕ್ಕೆ ಹೋಲಿಸಿ,ಅದರಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲದ ಹಿಂಸಾಚಾರಕ್ಕೆ ಹೋಲಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ! ಎಷ್ಟಾಗುತ್ತದೋ ‌ಅಷ್ಟು ಜನರಿಗೆ ಇದರ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಸಿಗೆ ಹುಟ್ಟಿ ಇದನ್ನು ಪ್ರತಿಪಾದಿಸುವವರನ್ನು ಕ್ರೂರಿಗಳು, ಹಿಂಸಾಚಾರದ ಒಲವುಳ್ಳವರು ಎಂದು ಹಿಂದುತ್ವದಿಂದ, ಸಂಘದಿಂದ, ಭಾಜಪಾದಿಂದ ದೂರ ಸರಿಯುವಂತೆ ಮಾಡುವುದೇ ಇದರ ಗುರಿ! ಹಿಂದು ಧರ್ಮವನ್ನು ಹೊಗಳಿ ಹಾಡುವುದರಿಂದ ಇವರಿಗೆ ಅವರ ಬಗ್ಗೆ ಯಾವ ಅನುಮಾನವೂ ಬರುವುದಿಲ್ಲ! ಹಾಗೆಯೇ ಅವರು ಎಲ್ಲಾ ಜನರಿಗೆ ಮನಮುಟ್ಟುವ ವಿಚಾರಗಳನ್ನು ಇದರಲ್ಲಿ ಸೇರಿಸುತ್ತಾರೆ! ಏಳು ಜನ ಸಾವಿರಾರು ಕಿಮೀ ನಡೆದು ಹೋದ ಕತೆಯನ್ನು ಹೃದಯವಿದ್ರಾವಕವಾಗಿ ವಿವರಿಸುವ ಇವರುಗಳು, ಅವರನ್ನು ನಿಮ್ಮನಿಮ್ಮ ಜಾಗದಲ್ಲೇ ಇರಿ, ನಿಮಗೆ ಬೇಕಾದ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಮಾಡುತ್ತೇವೆ ಎಂದ ಸರ್ಕಾರದ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತನಾಡುವುದಿಲ್ಲ! ಅವರನ್ನು ತಮ್ಮ ಜಾಗದಿಂದ ಹೊರಡುವಂತೆ ಸುಳ್ಳು ಹೇಳಿ ಮನೆ ಬಿಡುವಂತೆ ಮಾಡಿದವರ ಬಗ್ಗೆಯೂ ಮಾತನಾಡುವುದಿಲ್ಲ! ರೈತರ ಮುಷ್ಕರದ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತನಾಡುವ ಇವರು ಖಲಿಸ್ಥಾನದ ಉಗ್ರರು ಬಲಾತ್ಕಾರ ಮಾಡಿ ಸಾಯಿಸಿದ್ದನ್ನು ಹೇಳುವುದೇ ಇಲ್ಲ! ಹೀಗಾಗಿ ಯಾವುದೋ ಒಂದು ಪತ್ರಿಕೆ ಓದುವವರಿಗೆ, ಒಂದು ಚಾನೆಲ್ ನೋಡುವವರಿಗೆ ಸಂಪೂರ್ಣ ಚಿತ್ರಣ ಸಿಗದೆ ಹಿಂದುತ್ವದ ಬಗ್ಗೆ ತಿರಸ್ಕಾರ ಬರುವ ಎಲ್ಲಾ ಕೆಲಸವನ್ನೂ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ! ಒಬ್ಬ ಪುಸ್ತಕ ಬರೆದ, ಕೂಡಲೇ ರಾಹುಲ್ ಗಾಂಧಿ ಹೇಳಿಕೆ ಕೊಟ್ಟ, ಇಂದು ತರೂರ್ ಹಿಂದುತ್ವವನ್ನು ಫುಟ್ಬಾಲ್ ಆಟದಲ್ಲಿನ ರೌಡಿಗಳಿಗೆ‌ ಹೋಲಿಸಿದ್ದಾನೆ! ಆದರೆ ಇಸ್ಲಾಮ್ ಹೇಳುವುದು ಮಾತ್ರ ಶಾಂತಿ ಮಂತ್ರವೇ! ಇದೇ ಆಟ!

 ಇತಿಹಾಸದಿಂದ ಮರೆಯಾದ ಹಿಂದೂ ಮಹಾಕ್ರಾಂತಿ

ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಸುಲ್ತಾನ ತಾನು "ಹಿಂದೂ" ಎಂದು ಉದ್ಘೋಷಿಸಿಕೊಂಡ. ತನ್ನ ಶ್ರದ್ಧೆ ಇನ್ನು ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮದಲ್ಲಿ ಎಂದು ಘೋಷಿಸಿ ಅದನ್ನು ಕಾರ್ಯಗತಗೊಳಿಸಿದ. ಹಿಂದೂಗಳ ಮುಖಕ್ಕೆ ಉಗುಳುತ್ತಿದ್ದ ಮುಸಲರು ಬಗ್ಗಿ ನಮಸ್ಕಾರ ಮಾಡಲು ಆರಂಭಿಸಿದರು.  ಅರಮನೆಯಲ್ಲಿ ಹಿಂದೂ ದೇವತೆಗಳ ವಿಗ್ರಹಗಳು ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪನೆಗೊಂಡವು. ವೇದ ಮಂತ್ರ ಘೋಷ ಉಚ್ಚಕಂಠದಲ್ಲಿ ಮೊಳಗಿತು. ಭಾಂಗಿನ ಬದಲು ಘಂಟಾನಾದ, ಶಂಖಾನಾದ ಕೇಳಲಾರಂಭಿಸಿತು. ಮಹೋನ್ನತ ಆರತಿಗಳ ದಿವ್ಯ ಬೆಳಕಿನಲ್ಲಿ ದೇವತೆಗಳ ವಿಗ್ರಹಗಳ ಭವ್ಯ ಸ್ವರೂಪ ಕಣ್ಣುಕೋರೈಸಲಾರಂಭಿಸಿತು. ಕುರಾನಿನ ಅಯಾತ್'ಗಳ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಪೂಜೆ, ಭಜನೆಗಳು ನಡೆಯತೊಡಗಿದವು. ಜಿಜಿಯಾ ತಲೆಗಂದಾಯದ ಹೊರೆ ಇಳಿಯಿತು. ತೀರ್ಥಸ್ನಾನಗಳ ನಿಷೇಧವೂ ಅಳಿಯಿತು. ಹಲವು ವರ್ಷಗಳ ಬಳಿಕ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯದ, ಸಮಾನತೆಯ ಸವಿಯನ್ನುಂಡ ಹಿಂದೂಗಳ ಸಂಭ್ರಮ ಮೇರೆ ಮೀರಿತು. 

ಇದೇನು ಮುಸಲ್ಮಾನ ರಾಜನೊಬ್ಬ ಸ್ವ ಇಚ್ಛೆಯಿಂದ ಹಿಂದೂವಾಗುವುದು? ಸಾಧ್ಯವೇ ಇಲ್ಲ;  ಕಾಗಕ್ಕ-ಗುಬ್ಬಕ್ಕ ಕಥೆ ಇರಬೇಕು ಎಂದುಕೊಂಡಿರಾ? ನಿಮ್ಮ ಊಹೆ ತಪ್ಪು. ಭಾರತದ ಇತಿಹಾಸದಲ್ಲಿ ಇಂತಹಾ ಒಂದು ಘಟನೆ ಮುಸಲರು ಪ್ರಬಲರಾಗಿದ್ದ ಕಾಲದಲ್ಲೇ ನಡೆದಿತ್ತು. ಆದರೆ ಹಿಂದೂ ಪ್ರಜ್ಞೆ ಉದ್ದೀಪನಗೊಂಡು ಪ್ರಜ್ವಲಿಸಿದ್ದನ್ನು ನಮ್ಮ ಇತಿಹಾಸಕಾರರು ಎಂದಾದರೂ ಬರೆದದ್ದಿದೆಯೇ? ಅಲ್ಲಾವುದ್ದೀನ್ ಖಿಲ್ಜಿ 1298ರಲ್ಲಿ ಗುಜರಾತಿಗೆ ದಾಳಿ ಮಾಡಿದಾಗ ಸೆರೆ ಸಿಕ್ಕಿದ ಓರ್ವ ಸುಂದರ ಬಾಲಕನನ್ನು ತನ್ನ ಸೇವಕನನ್ನಾಗಿಸಿಕೊಂಡ. ಮಲಿಕ್-ಕಾಫರನ ವೃತ್ತಾಂತದಂತೆಯೇ ಈತನ ಕಥೆಯೂ ಇದೆ. ಮಲಿಕ್-ಕಾಫರ್ ಹಿಂದೂಧರ್ಮಕ್ಕೆ ಕಂಟಕನಾಗಿ ಬಳಿಕ ಖಿಲ್ಜಿಯನ್ನೇ ಕೊಂದು ಸಿಂಹಾಸನವೇರಿ ಒಂದೇ ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ ಕೊಲೆಯಾಗಿ ಹೋದರೆ ಈ ಚಾಣಾಕ್ಷ ಸಮಯ ಕಾದು ಕೆಲಸ ಸಾಧಿಸಿ ಹಿಂದುತ್ವವನ್ನು ಎತ್ತಿ ಹಿಡಿದ. ಈ ಹುಡುಗನನ್ನು ಮತಾಂತರಿಸಿ ಹಸನ್ ಎಂದು ಹೆಸರಿಟ್ಟು ಸುಲ್ತಾನ ಹಾಗೂ ಅವನ ಆಸ್ಥಾನಿಕರು ತಮ್ಮ ಲೈಂಗಿಕ ತೀಟೆ ತೀರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳಲಾರಂಭಿಸಿದರು. ಶೀಘ್ರದಲ್ಲೇ ಯುದ್ಧ ವಿದ್ಯೆ ಕಲಿತ, ಅಪಾರ ಚಾಣಾಕ್ಷಮತಿಯೂ ಆಗಿದ್ದ ಇವನ ಹೆಸರನ್ನು ಖುಸ್ರುಖಾನ್ ಎಂದು ಬದಲಾಯಿಸಿ ಸೇನಾನಾಯಕನನ್ನಾಗಿಸಿ ಯುದ್ಧಕ್ಕೆ ಕಳುಹಿಸಲಾರಂಭಿಸಿದ ಅಲ್ಲಾವುದ್ದೀನ. ಮಲಿಕ್-ಕಾಫರನ ಬಳಿಕ ಅಲ್ಲಾವುದ್ದೀನನ ಮಗ ಮುಬಾರಿಕ್'ಗೆ ದೆಹಲಿಯ ಪಟ್ಟ ಸಿಕ್ಕಿತು. ಮುಬಾರಿಕ್ ನೊಡನೆ ವಿಶೇಷ ಸ್ನೇಹದಿಂದ ಇದ್ದ ಖುಸ್ರುಖಾನ್ ಮುಬಾರಿಕ್ ಪಟ್ಟ ಏರಲು ವಿಶೇಷ ಸಹಾಯವನ್ನೂ ಮಾಡಿದ. ಮಾತ್ರವಲ್ಲ ಆಡಳಿತ ಸೂತ್ರಗಳೆಲ್ಲವೂ ಬುದ್ಧಿವಂತನಾದ ಈತನ ಕೈಗೇ ಬಂತು. ಜೊತೆಗೆ ಮುಬಾರಿಕ್ನ ಅಂತಃಪುರದ ಲೈಂಗಿಕ ವ್ಯವಹಾರಗಳ ಮೇಲ್ವಿಚಾರಣೆಯೂ! ಅಲ್ಲಿ...ಅಲ್ಲಿ ಅವನಿಗೆ ಆಕೆಯ ಪರಿಚಯವಾಯಿತು.

ದೇವಲ ದೇವಿ. ಆಕೆಯದ್ದು ಆ ಕಾಲದ ಬಹುತೇಕ ಹಿಂದೂ ರಾಣಿಯರಂತೆ ದುರಂತ ಅಧ್ಯಾಯ. ಅಲ್ಲಾವುದ್ದೀನ್ ಗುಜರಾತನ್ನು ಆಕ್ರಮಿಸಿ ಅಲ್ಲಿನ ರಾಜನನ್ನು ಸೋಲಿಸಿ ಆತನ ರಾಣಿ ಕಮಲಾದೇವಿಯನ್ನು ಹೊತ್ತು ತಂದ. ತನ್ನ ಮಗಳು ದೇವಲದೇವಿಯೊಂದಿಗೆ ಮುಸಲ್ಮಾನ ರಕ್ಕಸರ ಕಣ್ಣುತಪ್ಪಿಸಿ ಕಾಡುಮೇಡು ಅಲೆದ ರಾಜ. ರಕ್ಷಣೆಗಾಗಿ ದೇವಗಿರಿಯ ಶಂಕರದೇವನೊಂದಿಗೆ ಆಕೆಯ ವಿವಾಹವೇನೋ ಆಯಿತು. ಆದರೆ ಅಲ್ಲಾವುದ್ದೀನ್ ಎಂಬ ರಕ್ಕಸನ ಜನಾನಾ ಸೇರಿದ್ದ ಆಕೆಯ ತಾಯಿ ಕಮಲಾದೇವಿ ಮಗಳನ್ನು ಹುಡುಕಿಸಿ ತಂದು ಇಸ್ಲಾಮಿಗೆ ಸೇರಿಸಬೇಕೆಂಬ ಆಸೆ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದಳಂತೆ! ಆ ಸಮಯದಲ್ಲೇ ದೇವಗಿರಿಯನ್ನು ಮತ್ತೆ  ಮುತ್ತಿದ ಮಲಿಕ್-ಕಾಫರ್ ದೇವಲ ದೇವಿಯನ್ನು ಸೆರೆ ಹಿಡಿದು ದೆಹಲಿಗೆ ರವಾನಿಸಿದ. ಅಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಾವುದ್ದೀನನ ಹಿರಿ ಮಗ ಖಿಜ್ರಾಖಾನ್ ಜೊತೆ ಆಕೆಗೆ ಮದುವೆ ಮಾಡಿಸಲಾಯಿತು. ಅಲ್ಲಾವುದ್ದೀನ ಸತ್ತಾಗ ಖಿಜ್ರಾಖಾನನನ್ನು ಬಂಧಿಸಿ ಆತನ ಕಣ್ಣುಕಿತ್ತು ಸಾಯಿಸಿದ ಮುಬಾರಿಕ್ ದೇವಲ ದೇವಿಯನ್ನು ತಾನು ವಿವಾಹವಾದ. ಹೀಗೆ ನರಕಮಯವಾದ ಜೀವನವನ್ನು ಆಕೆ ಸವೆಯುವಂತಾದರೂ ಆಕೆ ಹಿಂದೂವಾಗಿಯೇ ಉಳಿದಿದ್ದಳು. ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ಮಡುಗಟ್ಟಿದ್ದ ಆಕ್ರೋಶಕ್ಕೆ ತಂಪೆರೆಯುವಂತೆ ತನ್ನಂತೆಯೇ ದೌರ್ಜನ್ಯಕ್ಕೆ ಗುರಿಯಾಗಿ ಎದೆಯಲ್ಲಿ ಅಪಾರ ಸೇಡು-ವಿದ್ವೇಷಗಳನ್ನು ಹೊತ್ತಿದ್ದ ಖುಸ್ರುಖಾನ್'ನ ಸಂಪರ್ಕವಾಯಿತು. ಆ ಕ್ಷೀಣ ಅವಕಾಶದ ಬೆಳಕೇ ಸತತ ಅತ್ಯಾಚಾರಕ್ಕೀಡಾಗುತ್ತಿದ್ದರೂ ಆಕೆಯ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಪ್ರಫುಲ್ಲಗೊಳಿಸಿ ರಾಣಿಯಾಗಿ ತನ್ನ ಅಧಿಕಾರವನ್ನು ಚಲಾಯಿಸುವ ಹುಮ್ಮಸ್ಸನ್ನೂ ಆಕೆಯಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿಸಿತು. 

ಮುಬಾರಿಕ್ ಲಂಪಟನಾಗಿದ್ದ. ಹೆಂಗಸರಂತೆ ವೇಶ ಹಾಕಿ ತನ್ನ ಹುಡುಗಿಯರ ದಂಡಿನೊಡನೆ ಕುಣಿಯುತ್ತಿದ್ದ. ಆಡಳಿತದಲ್ಲಂತೂ ತನ್ನ ಗುಲಾಮ ಖುಸ್ರುಖಾನನ ಮೇಲೆ ಸಂಪೂರ್ಣ ಅವಲಂಬಿತನಾಗಿದ್ದ. ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಖುಸ್ರುಖಾನನಿಗೆ ತನ್ನ ಪೂರ್ವದ ಅಸ್ಮಿತೆಯ ಅರಿವು ತಾನಾಗಿ ಮೇಲೆದ್ದಿತು. ದೇವಲದೇವಿಯ ಸಂಪರ್ಕ ಸಿಕ್ಕಿದ ನಂತರವಂತೂ ಈ ಇಬ್ಬರೂ ಗುಜರಾತಿಗರೂ ಒಂದಾಗಿ ಕತ್ತಿ ಮಸೆಯಲು ಶುರುವಿಟ್ಟರು. ಹಿಂದೂಗಳ ಗೌರವವನ್ನು ಪುನರ್ ಸ್ಥಾಪಿಸಲು ಈರ್ವರೂ ಜೊತೆಯಾಗಿ ತಂತ್ರಗಳನ್ನು ಹೆಣೆಯತೊಡಗಿದರು. ಖುಸ್ರು ತನ್ನ ಅಣ್ಣನನ್ನು ಗುಜರಾತಿನ ರಾಜ್ಯವ್ಯಾಪಾರಿಯನ್ನಾಗಿಸಿದ. ತನ್ನ ಅಂಗರಕ್ಷಕರನ್ನಾಗಿ ಸಾವಿರ ಸಾವಿರ ಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ಹಿಂದೂ ಸೇನಾವೀರರನ್ನು ನಿಯುಕ್ತಿಗೊಳಿಸಿದ. ಅವನೇ ಸೇನಾಧಿಪತಿಯೂ ರಾಜನ ಆಪ್ತನಾಗಿ ರಾಜ್ಯವ್ಯವಹಾರಗಳನ್ನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುವವನೂ ಆಗಿದ್ದ ಕಾರಣ ಪ್ರಶ್ನಿಸಲು ಯಾರಿಗೂ ಹಕ್ಕಿರಲಿಲ್ಲ. ತನ್ನ ನಡೆಗಳನ್ನು ಕಂಡು ರಾಜನಿಗೆ ದೂರು ನೀಡುತ್ತಿದ್ದ ಸುಲ್ತಾನನ ಒಡ್ಡೊಲಗದ ಹಿರಿತಲೆಗಳನ್ನು ಮುಗುಮ್ಮಾಗುಳಿಸಲು ಅರಸನನ್ನೇ ಪ್ರೇರೇಪಿಸಿ ಅವನನ್ನೇ ಮುಂದಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ದಕ್ಷಿಣದ ಕಡೆ ದಂಡಯಾತ್ರೆ ನಡೆಸಿ ಹಿಂದೂರಾಜರನ್ನು ಸೋಲಿಸಿ ಖಜಾನೆಯನ್ನು ತುಂಬಿಸಿದ. ಸ್ವಲ್ಪಕಾಲದ ಬಳಿಕ ತಾನೊಬ್ಬನೇ ದಕ್ಷಿಣಕ್ಕೆ ದಂಡಯಾತ್ರೆ ನಡೆಸಿ ಮಲಬಾರಿನ ರಾಜನನ್ನು ಸೋಲಿಸಿದ. ಆದರೆ ಈ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ದಕ್ಷಿಣದಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಹಿಂದೂ ರಾಜರು ಸುಲ್ತಾನನ ವಿರುದ್ಧ ದಂಗೆಯೆದ್ದರು. ಇದರ ಸೂತ್ರಧಾರ ಖುಸ್ರುಖಾನ್ ಎಂದು ಅವನ ಶತ್ರುಗಳು ಸುಲ್ತಾನನಿಗೆ ದೂರುಕೊಟ್ಟರು. ದೆಹಲಿಯಲ್ಲಂತೂ "ಹಿಂದೂ ಅರಸರು, ಸರದಾರರು, ಸೇನೆಗಳು ಸುಲ್ತಾನನ ಮೇಲೆ ಯೋಜಿಸುತ್ತಿರುವ ಕ್ರಾಂತಿಗೆ ರೂಪುರೇಷೆ ಹಾಕಿದವ ಖುಸ್ರುಖಾನನೇ. ಗುಜರಾತಲ್ಲಿ ಖುಸ್ರುಖಾನನ ಸೋದರನೇ ಆಡಳಿತ ಸೂತ್ರ ಹಿಡಿದು, ರಜಪೂತರೆಲ್ಲಾ ರಾಣಾ ಹಮ್ಮೀರನ ನೇತೃತ್ವದಲ್ಲಿ ದೆಹಲಿಯಿಂದ ಮುಸಲರನ್ನು ಕಿತ್ತೆಸೆಯುತ್ತಾರೆ. ರಾಣಿ ದೇವಲದೇವಿಯ ಆದೇಶದ ಮೇರೆಗೆ ಖುಸ್ರುಖಾನ್ ಕಾರ್ಯಾಚರಿಸುತ್ತಿದ್ದಾನೆ" ಎಂದು ಮುಂತಾದ ಗುಲ್ಲೆಬ್ಬಿತು. ಆದರೆ ಸುಲ್ತಾನನಿಗೆ ಯಾವುದೇ ಗುಮಾನಿ ಬರದಂತೆ ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ಗೆದ್ದ ಸಂಪತ್ತನ್ನೆಲ್ಲಾ ಅವನ ಪದತಲಕ್ಕೆ ಅರ್ಪಿಸಿ ಖುಸ್ರುಖಾನನೂ, ತನ್ನ ಹೃದಯದ ಭಾವನೆ ಹೊರಗೆ ಬಾರದಂತೆ ವರ್ತಿಸುತ್ತಿದ್ದ ದೇವಲದೇವಿಯೂ ತಮ್ಮಂಥ ಇಸ್ಲಾಮ್ ನಿಷ್ಠರು ಇನ್ನೊಬ್ಬರಿಲ್ಲ ಎಂಬ ಭಾವನೆ ಬಿತ್ತುತ್ತಿದ್ದುದರಿಂದ ಹಿಂದೂ ವಿರೋಧಿಗಳಿಗೆ ಕೈಕೈ ಹಿಸುಕಿಕೊಳ್ಳುವುದಲ್ಲದೆ ಬೇರೆ ದಾರಿಯಿರಲಿಲ್ಲ. ಖುಸ್ರುಖಾನ್ ತಂದ ಸಂಪತ್ತಿನ ರಾಶಿಯನ್ನು ಕಂಡು ಮುಬಾರಿಕ್ ಆತನನ್ನು ಬಂಧಿಸುವ ಬದಲು ಉಳಿದೆಲ್ಲಾ ಆಡಳಿತ ವಲಯಗಳನ್ನೂ ಅವನ ಸುಪರ್ದಿಗೆ ಒಪ್ಪಿಸಿಬಿಟ್ಟ! 

ಆಡಳಿತಾಧಿಕಾರಿಯಾದದ್ದೇ ತಡ, ಖುಸ್ರು ಖಾನ್ ಹಿಂದಕ್ಕೆ ಅಲ್ಲಾವುದ್ದೀನ ಹಿಂದೂಗಳ ಮೇಲೆ ವಿಧಿಸಿದ್ದ ಅತಿಯಾದ ನಿಷೇಧಗಳನ್ನೆಲ್ಲಾ ಒಂದೊಂದಾಗಿ ತೆರವುಗೊಳಿಸುತ್ತಾ ಬಂದ. ಹಿಂದೂಗಳಿಗೆ ತಮ್ಮ ಧಾರ್ಮಿಕ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳನ್ನು ನಡೆಸಲು ಇದ್ದ ನಿರ್ಬಂಧಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಹಾಕಿದ. ಮುಸಲ್ಮಾನರ ಉಗ್ರದಂಡನೆಗಳಿಂದ ಹೈರಾಣಾಗಿದ್ದ ಹಿಂದೂಗಳಲ್ಲಿ ಸಂತೋಷ ಸಮಾಧಾನಗಳು ತುಂಬಿ ಖುಸ್ರುಖಾನ ತಮ್ಮ ರಕ್ಷಕನೆಂದೇ ಅವರು ಭಾವಿಸತೊಡಗಿದರು. ಹಿಂದೂಗಳು ಮಾತ್ರವಲ್ಲದೆ ಮುಸಲ್ಮಾನ ರೈತರ ಮೇಲೆ ಹಾಕಿದ ಕರಭಾರವನ್ನು ಇಳಿಸಿದ. ರಣರಂಗದಲ್ಲಿ ಅವನ ಶೌರ್ಯ, ಸಮಾನ ದೃಷ್ಟಿ, ಆಡಳಿತ ನೈಪುಣ್ಯ ಹಾಗೂ ಕಟ್ಟುನಿಟ್ಟನ್ನು ಕಂಡ ಪ್ರತಿಷ್ಠಿತ ಮುಸಲ್ಮಾನರಲ್ಲಿ ಹಲವರು ದುರ್ನಡತೆಯ ಮುಬಾರಕನಿಗಿಂತ ಇವನೇ ಉತ್ತಮ ಎಂಬ ಭಾವನೆ ಉದಿಸಿ ಅವನ ಪರ ವಾಲಿದರು. ಇಂತಹಾ ಪೂರಕ ವಾತಾವರಣವನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿದ ಬಳಿಕ ಖುಸ್ರುಖಾನ ಹಾಗೂ ದೇವಲದೇವಿ ಜೋಡಿ ತಮ್ಮ ಮಹತ್ವಾಕಾಂಕ್ಷೆಯ ಕ್ರಾಂತಿಯನ್ನು ಉದ್ಘೋಷಿಸಲು ಕಾಲ ಪಕ್ವವಾಗಿದೆಯೆಂದು ತಿಳಿದು ಅದಕ್ಕೆ ಸನ್ನದ್ಧರಾದರು.

ಒಂದು ದಿನ ಸುಲ್ತಾನ ಮುಬಾರಿಕ್ ಬಳಿ ಖುಸ್ರು "ನನ್ನ ಮಾತಿಗೆ ಓಗೊಟ್ಟು ಸಾವಿರಾರು ಮಂದಿ ಹಿಂದೂಗಳು ಇಸ್ಲಾಂ ಸ್ವೀಕರಿಸಲು ಸಿದ್ಧರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಆದರೆ ಸರ್ವರ ಸಮ್ಮುಖದಲ್ಲಿ ಮತಾಂತರಗೊಳ್ಲಲು ಅವರಿಗೆ ಸಂಕೋಚವಿದೆ. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ನಾನು ಕೆಲವು ಆಯ್ದ ಪ್ರಮುಖರನ್ನು ಅರಮನೆಗೆ ಕರೆತರುತ್ತೇನೆ. ಅವರಿಗೆ ಇಸ್ಲಾಂ ದೀಕ್ಷೆ ನೀಡಬೇಕು" ಎಂದು ಭಿನ್ನವಿಸಿಕೊಂಡ. ಅರಸನ ಒಪ್ಪಿಗೆಯನ್ನು ಗಿಟ್ಟಿಸಿಕೊಂಡು ಈ ನೆಪದಲ್ಲಿ ತನ್ನ ನಂಬುಗೆಯವರನ್ನು ಅರಮನೆಯೊಳಗೆ ಕರೆಸಿಕೊಂಡು ಆಯಕಟ್ಟಿನ ಸ್ಥಾನಗಳಲ್ಲಿ ನೇಮಿಸಿದ. ಆತನ ಸೋದರ ಗುಜರಾತಿನಲ್ಲಿ ಮುಸ್ಲಿಮರ ಆಳ್ವಿಕೆಯನ್ನು ಕೊನೆಗಾಣಿಸಲು ದಂಗೆಯನ್ನು ಆರಂಭಿಸಿ 25ಸಾವಿರ ಹಿಂದೂ ಸೈನಿಕರನ್ನು ಖುಸ್ರುಖಾನನ ಸಹಾಯಕ್ಕೆ ಕಳುಹಿಸಿದ. ಕೆಲವೇ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ರಾತ್ರೋರಾತ್ರಿ ಸುಲ್ತಾನ್ ಮುಬಾರಿಕ್ ನ ಕೊಲೆಯಾಗಿ ಹೋಯಿತು. ಮುಸ್ಲಿಮರ ಆಳ್ವಿಕೆಯಲ್ಲಿ ದೆಹಲಿಯ ಅರಮನೆಗಳಲ್ಲಿ ಸುಲ್ತಾನನ ಕೊಲೆ, ರಕ್ತಪಾತಗಳೇನು ಹೊಸವಿಷಯಗಳಲ್ಲ. ಅಲ್ಲಾವುದ್ದೀನನನ್ನು ಮಲಿಕ್-ಕಾಫರ್ ಕೊಂದಿದ್ದ; ಆತನನ್ನು ಮುಬಾರಿಕ್ ಕೊಂದಿದ್ದ. ಇದಾದ ಕೆಲವೇ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಖುಸ್ರುಖಾನನ ಕಡೆಯವರೇ ಮುಬಾರಿಕನನ್ನು ಮಸಣಕ್ಕಟ್ಟಿದರೆಂದೂ ಸುದ್ದಿಯೂ, ಖುಸ್ರುಖಾನನೇ ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ಸುಲ್ತಾನನೆಂದು ರಾಜಾದೇಶವೂ ಒಟ್ಟೊಟ್ಟಿಗೆ ಜನರ ಕಿವಿಗೆ ಬಿದ್ದು ಮುಸ್ಲಿಮರ ಜಂಘಾಬಲವೇ ಉಡುಗಿ ಹೋಯಿತು. ಜೊತೆಗೆ ಖುಸ್ರುಖಾನ್ ದೇವಲದೇವಿಯನ್ನು ವಿವಾಹವೂ ಆದ. ಇದಿಷ್ಟೇ ಆಗಿದ್ದರೆ ಬರೇ ಎಂದಿನ ರಾಜಕೀಯ ಕ್ರಾಂತಿಯೆಂದು ಜನ ಸುಮ್ಮನಾಗುತ್ತಿದ್ದರು. ಖುಸ್ರುಖಾನ ದೇವಲದೇವಿಯರು ಜೊತೆಗೂಡಿ ಮಾಡಿದ ಘೋಷಣೆಯೊಂದು ಮುಸ್ಲಿಮರ ಪಾದದಡಿಯ ಭೂಮಿ ಕಂಪಿಸುವಂತೆ ಮಾಡಿತು. ಅವರಿಬ್ಬರೂ ಜೊತೆಗೂಡಿ ಧಾರ್ಮಿಕ ಕ್ರಾಂತಿಗೂ ನಾಂದಿ ಹಾಡಿದ್ದರು. 1320ರ ಏಪ್ರಿಲ್ 15ರಂದು "ಹಿಂದೂವಾಗಿದ್ದ ನನ್ನನ್ನು ಇಸ್ಲಾಂಗೆ ಪರಿವರ್ತಿಸಿ ನನ್ನ ಜೀವನವನ್ನು ನರಕಮಯಗೊಳಿಸಲಾಗಿತ್ತು. ಇವತ್ತು ಈ ಹೇಯ ಮುಸಲ ಬದುಕನ್ನು ಕೊನೆಗೊಳಿಸಿ ಮತ್ತೆ ಹಿಂದೂಧರ್ಮವನ್ನು ಅಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ನನ್ನ ನರನಾಡಿಗಳಲ್ಲಿ ಹಿಂದೂ ರಕ್ತವೇ ಹರಿಯುತ್ತಿದೆ. ಹಿಂದೂಧರ್ಮವೇ ನನ್ನ ಜೀವಾಳ. ನಾನೊಬ್ಬ ಹಿಂದೂ ಎಂದು ಘಂಟಾಘೋಷವಾಗಿ ಸಾರುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ನಾನೀಗ ಅಖಂಡ ಭಾರತದ ಹಿಂದೂ ಚಕ್ರವರ್ತಿ. ಅಸಹಾಯಕಳಾಗಿ ಇಷ್ಟವಿಲ್ಲದ ಮದುವೆಗಳಿಂದ ಬೇಸತ್ತು ಇಸ್ಲಾಂನಡಿ ಬದುಕಿ ಈಗ ನನ್ನ ಧರ್ಮಪತ್ನಿಯಾಗಿರುವ ದೇವಲದೇವಿಯೂ ಇಸ್ಲಾಂನ್ನು ಧಿಕ್ಕರಿಸಿ ಹಿಂದೂ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಞಿಯಾಗಿ ಬದುಕುತ್ತಾಳೆ. ಇಸ್ಲಾಂ ಮತೀಯರಾಗಿದ್ದರಿಂದ ತಟ್ಟಿದ್ದ ಪಾಪವನ್ನು ನಮ್ಮ ಈ ಪವಿತ್ರ ಪ್ರಜ್ಞೆ ತೊಡೆದು ಹಾಕಲಿ" ಎಂದು ಖುಸ್ರುಖಾನ್ ಘೋಷಣೆ ಮಾಡಿದ.

ವಿಚಿತ್ರವೆಂದರೆ ಹಿಂದೂವಾದರೂ ಅರಸ ತನ್ನ ಹೆಸರನ್ನು ನಾಸಿರ್-ಉದ್-ದೀನ್ ಎಂದು ಇಟ್ಟುಕೊಂಡ. ಅಪಾರವಾದ ಇಸ್ಲಾಂನ ಹಿಂಸೆಯನ್ನುಂಡು ಅವನ ಮೂಲ ಹೆಸರೇ ಅವನಿಗೆ ಮರೆತು ಹೋಗಿರಬೇಕು. ಆದರೆ ಅವನ ಮುಂದಿನ ಕಾರ್ಯದಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಹಿಂದೂ ಶ್ರದ್ಧೆಯೇ ಅಡಗಿತ್ತು. ಅಸಲಿಗೆ ನಾಸಿರ್-ಉದ್-ದೀನ್ ಎನ್ನುವುದರ ಅರ್ಥ ಧರ್ಮಶ್ರದ್ಧೆಯನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುವಾತ ಎಂದೇ. ತನ್ನ ಶ್ರದ್ಧೆ ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮದಲ್ಲಿ ಎಂದು ಅವನ ಉದ್ಘೋಷ ಸ್ಪಷ್ಟಪಡಿಸಿತ್ತು. ಹೀಗೆ ಘೋಷಣೆಯಾದ ಮರುಕ್ಷಣವೇ ಹಿಂದೂರಾಜ್ಯಗಳನ್ನು ಲೂಟಿಗೈದು ಸಂಗ್ರಹಿಸಿದ್ದ ಅಪಾರ ಸಂಪತ್ತನ್ನು ಹಿಂದೂ ಸೇನಾನಿ, ಸಾಮಾನ್ಯ ಹಿಂದೂ ಸೈನಿಕರಿಗೆಲ್ಲಾ ಹಂಚಿದ. ಸೈನಿಕರ ವೇತನಗಳೂ ಹೆಚ್ಚಳಗೊಂಡವು. ರೈತಾಪಿ ವರ್ಗದ ಮೇಲಿನ ತೆರಿಗೆಗಳೂ ಕಡಿತಗೊಂಡವು. ಧರ್ಮದ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿ ಸೆರೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ಹಿಂದೂಗಳನ್ನು, ಸುಲ್ತಾನನಿಗೆ ವಿರೋಧ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದ ಸಣ್ಣಪುಟ್ಟ ಕಾರಣಗಳಿಗೆ ಸೆರೆಯಾಗಿದ್ದ ಮುಸ್ಲಿಮರನ್ನೂ ಬಂಧನದಿಂದ ಮುಕ್ತಗೊಳಿಸಿದ. ಆಡಳಿತದಲ್ಲಿ ಸಮಾನದೃಷ್ಟಿಯನ್ನು ಇಟ್ಟುಕೊಂಡ ಕಾರಣ ಅವನ ಜನಪ್ರಿಯತೆ ಮತ್ತಷ್ಟು ಹೆಚ್ಚಿತು. 

ಹಿಂದೂಗಳನ್ನು ಬಸವಳಿಯುವಂತೆ ಮಾಡಿದ್ದ ಜಿಜಿಯಾ ತಲೆಗಂದಾಯವನ್ನು ತೆಗೆದು ಹಾಕಿ ಹಿಂದೂಗಳ ನೆಮ್ಮದಿಗೆ ಕಾರಣನಾದ. ತೀರ್ಥಯಾತ್ರೆ, ತೀರ್ಥಸ್ನಾನಗಳ ಮೇಲಿದ್ದ ನಿಷೇಧವನ್ನು ತೊಡೆದುಹಾಕಿದ. ಹಿಂದೂಗಳನ್ನು ನಿಕೃಷ್ಟವಾಗಿ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದ ಮುಸ್ಲಿಮರೂ, ಮುಸ್ಲಿಮ್ ಸೈನಿಕ, ಸೇನಾನಿಗಳೂ ಈಗ ಬಗ್ಗಿ ನಮಸ್ಕರಿಸಲು ಆರಂಭಿಸಿದರು. ಅರಮನೆಗಳಲ್ಲಿ ಈಗ ಹಿಂದೂ ದೇವರುಗಳ ವಿಗ್ರಹಗಳು ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪನೆಗೊಂಡು ನಿತ್ಯಪೂಜೆ ನಡೆಯುವಂತಾಯಿತು. ಕುರಾನ್ ಅಯಾತ್ ಗಳ ಬದಲು ವೇದಘೋಷ ಅನುರಣನಿಸಿತು. ಬಾಂಗ್ ಕೇಳುವ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಘಂಟಾನಾದ, ಶಂಖನಾದ ಮೊಳಗಿತು. ಉಗುಳಿಕೊಡುವ ಹೀನ ಆಹಾರದ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಪ್ರಸಾದ ವಿತರಣೆ ಆರಂಭವಾಯಿತು. ಅರಸನೂ ಅರಮನೆಯಲ್ಲಿ ಬೀಡುಬಿಟ್ಟ ಹಿಂದೂಗಳು ಹಿಂದೂ ಧಾರ್ಮಿಕ ವಿಧಿವಿಧಾನಗಳನ್ನು ಬಹು ಶ್ರದ್ಧೆ, ಆಸ್ಥೆಗಳಿಂದ ನಡೆಸಿದರು. ಹಿಂದೂ ಪ್ರಜೆಗಳ, ಹಿಂದೂ ಸೈನಿಕರ ಸಂತೋಷ, ಉತ್ಸಾಹ, ಸಂಭ್ರಮಾಚರಣೆಗಳು ಮೇರೆ ಮೀರಿದವು. ಮುಸ್ಲಿಮರು ಗೆದ್ದಾಗ ಹಿಂದೂ ದೇವಾಲಯಗಳನ್ನು ಕೆಡವಿ ಮೂರ್ತಿಗಳನ್ನು ಭಗ್ನಗೊಳಿಸಿ ಮಸೀದಿಯನ್ನಾಗಿ ಪರಿವರ್ತಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಈಗ ಹಿಂದೂಗಳು ದೇವಾಲಯಗಳನ್ನು ಕೆಡವಿ ಕಟ್ಟಿದ್ದ ಮಸೀದಿಗಳನ್ನು ಉರುಳಿಸಿ ದೇವಾಲಯಗಳನ್ನು ಮರು ಸ್ಥಾಪಿಸಿ ಅಲ್ಲಿ ಹಿಂದೂ ಧಾರ್ಮಿಕ ದೀಪ ಬೆಳಗುವಂತೆ, ವೇದಘೋಷ ಮೊಳಗುವಂತೆ ಮಾಡಿದರು. ಅಷ್ಟಕ್ಕೇ ಸುಮ್ಮನಾಗದ ಹಿಂದೂ ಚಕ್ರವರ್ತಿ ಬಲಾತ್ಕಾರವಾಗಿ ಜನಾನಾಕ್ಕೆ ದೂಡಲ್ಪಟ್ಟವರನ್ನು ಅವರಿಚ್ಛೆಯಂತೆ ಮತ್ತೆ ಹಿಂದೂಗಳನ್ನಾಗಿಸಿ ಹಿಂದೂ ಸೈನಿಕರಿಗೆ, ಹಿಂದೂ ಅಧಿಕಾರಿಗಳಿಗೆ ಮದುವೆ ಮಾಡಿಸಿದ. ವ್ಯಾವಹಾರಿಕವಾಗಿಯೂ ಅರಸ ಜಾಣ್ಮೆಯಿಂದ ವರ್ತಿಸಿದ. ದೆಹಲಿಯಲ್ಲಿ ಒಮ್ಮೆಗೇ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಬದಲಾಯಿಸಿದರೆ ಬಹು ಅಪಾಯವಾಗುವ ಸಾಧ್ಯೆತೆ ಹೆಚ್ಚಿತ್ತು. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಯಾವೆಲ್ಲಾ ಮುಸಲ್ಮಾನ ಅದಿಕಾರಿಗಳು, ಮುಲ್ಲಾ-ಮೌಲ್ವಿಗಳು ಹಿಂದೂ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯ ಉರುಳಿಸಲು ಪಿತೂರಿ ಮಾಡಬಹುದೆಂಬ ಗುಮಾನಿಯಿತ್ತೋ ಅಂಥವರ ಬಳಿ ನಯನಾಜೂಕಿನಿಂದ ಮಾತಾಡಿ, ಉಪಾಹಾರ - ಉಡುಗೊರೆಗಳನ್ನು ಕೊಟ್ಟು ತನ್ನ ದಾಕ್ಷಿಣ್ಯಕ್ಕೆ ಕಟ್ಟುಬೀಳುವಂತೆ ಮಾಡಿದ. ಮುಸ್ಲಿಂ ರೈತರಿಗೂ, ಮುಸ್ಲಿಂ ಯೋಧರಿಗೂ ಹಿಂದೂಗಳಿಗೆ ಸಮಾನವಾದ ನಾಗರಿಕ ಹಕ್ಕನ್ನು ನೀಡಿ ತೆರಿಗೆಯಿಂದ ವಿನಾಯಿತಿ ನೀಡಿದ್ದ. ತನ್ನ ಬಲ ಸೇನೆಯಲ್ಲಿ ಎಂದು ನಂಬಿದ್ದ ಆತ ಆಯಕಟ್ಟಿನ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ತನ್ನ ನಂಬಿಕಸ್ಥರಾದ ಹಿಂದೂಗಳನ್ನೇ ನೇಮಿಸಿದ್ದ. ಅವನ ಸುವ್ಯವಸ್ಥಿತ ಆಳ್ವಿಕೆಯ ಫಲವಾಗಿ ತೆರಿಗೆ, ಕಪ್ಪಗಳೆಲ್ಲವೂ ಸರಿಯಾದ ಕಾಲಕ್ಕೆ ಸಂಗ್ರಹವಾಗಿ ಖಜಾನೆಯೂ ತುಂಬಿ ತುಳುಕಿತು; ದೇಶದಲ್ಲಿ ಸಮೃದ್ಧತೆ-ಸಮಾಧಾನವೂ ತುಂಬಿತು. ದೆಹಲಿಗೆ ಕಪ್ಪವನ್ನೊಪ್ಪಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಹಿಂದೂ ರಾಜರನ್ನು ಸ್ವತಂತ್ರರಾಗಲೂ ಆತ ಅವಕಾಶ ಕೊಟ್ಟ.

ಇಂತಹಾ ಮಹಾ ಹಿಂದೂ ಕ್ರಾಂತಿಯಾಗಿ ಒಂದು ವರ್ಷ ತುಂಬುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ಮುಸಲ್ಮಾನ್ ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ಹಿಂದೂ ರಾಜನನ್ನು ಪದಚ್ಯುತಗೊಳಿಸಲು ಪಿತೂರಿ ನಡೆಸಿದರು. ಪಂಜಾಬ್  ಪ್ರಾಂತ್ಯದ ಆಡಳಿತಗಾರ ಘಿಯಾಸುದ್ದೀನ್ ಇದರ ನೇತೃತ್ವ ವಹಿಸಿ ಅರಸನ ಕೈಕೆಳಗಿನ ಮುಸ್ಲಿಂ ಅಧಿಕಾರಿಗಳಿಗೆಲ್ಲಾ ಪತ್ರ ರವಾನಿಸಿದ. ಅವರು ಇದನ್ನೆಲ್ಲಾ ಅರಸನ ಕೈಗೇ ಇತ್ತರು. ಕೂಡಲೇ ಕಾರ್ಯ ಪ್ರವೃತ್ತನಾದ ರಾಜ ಎಳವೆಯಲ್ಲೇ ಈ ಪಿತೂರಿಯನ್ನು ಮುರುಟಿಸಬೇಕೆಂದು ತಾನೇ ಯುದ್ಧಕ್ಕೆ ಮುಂದಾಗಿ ಘಿಯಾಸುದ್ದೀನನ ಮೇಲೆ ಏರಿ ಹೋದ. ಮೊದಲ ದಿನ ಜಯ ಲಭಿಸಿತು. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಹಿಂದೂ ಸೇನೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ಮುಸ್ಲಿಂ ಸೇನಾಧಿಕಾರಿಗಳು ಸೈನಿಕರು ಗುಟ್ಟಾಗಿ ಘಿಯಾಸುದ್ದೀನನಿಗೆ ಬೆಂಬಲ ಕೊಡುವ ಪ್ರಸ್ತಾಪವೊಡ್ಡಿ ಹಿಂದೂ ಸೇನೆ ಸೋಲುವಂತೆ ಮಾಡಿದರು. ಯಥಾಪ್ರಕಾರ ಹಿಂದೂ ಅರಸನ ಕತ್ತು ಕೊಯ್ಯಲಾಯಿತು. ವಿಪರ್ಯಾಸವೆಂದರೆ ಯಾವೆಲ್ಲಾ ಹಿಂದೂ ಅರಸರಿಗೆ ಈ ಹಿಂದೂ ಚಕ್ರವರ್ತಿ ಬೆಂಬಲ ಕೊಟ್ಟು ಅವರನ್ನು ಸ್ವತಂತ್ರಗೊಳಿಸಿದ್ದನೋ ಅವರೆಲ್ಲಾ ನಿರ್ಣಾಯಕವಾಗಿ ಕೇಂದ್ರದಲ್ಲಿ ಹಿಂದೂ ಅಧಿಕಾರ ಸ್ಥಾಪನೆಗೆ ಸಹಕಾರವನ್ನೇ ಕೊಡಲಿಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿ ಮತ್ತೆ ಎದ್ದಿದ್ದ ಹಿಂದೂ ವೀರ ಅಸ್ಮಿತೆಯ ಪ್ರಜ್ಞೆಗೆ ಕೆಂದ್ರದ ಅಧಿಕಾರ ಒಂದೇ ವರ್ಷಕ್ಕೆ ಸೀಮಿತವಾಯಿತು. ಆದರೂ ಧೀರ ಪೃಥ್ವೀರಾಜನ ಬಳಿಕ ದೆಹಲಿಯ ಗದ್ದುಗೆಯನ್ನೇರಿದ ಚಕ್ರವರ್ತಿಯೆಂದು ಆ ಹಿಂದೂ ವೀರನ ಕೀರ್ತಿ ಚಿರಸ್ಥಾಯಿಯಾಯಿತು. ಈ ವೀರನ ಜೊತೆ ನಿಂತ ಅವನ ಸೋದರ ಹಾಗೂ ದೇವಲದೇವಿಗೂ ಹಿಂದೂಗಳಿಂದ ಗೌರವಾರ್ಪಣೆಯಾಗಬೇಕು. ನತದೃಷ್ಟ ಹಿಂದೂಗಳು ಅಪಾರವಾದ ಮುಸ್ಲಿಂ ದೌರ್ಜನ್ಯದ ನಡುವೆ ಕೆಲ ಸಮಯಕ್ಕಾದರೂ ಹಿಂದೂ ಚಕ್ರವರ್ತಿಯೊಬ್ಬನ ಸುಂದರ ಸಮಾನ ದೃಷ್ಟಿಯ ಆಳ್ವಿಕೆಯಿಂದ ಸಮಾಧಾನದ ನಿಟ್ಟುಸಿರು ಬಿಡುವಂತಾಯಿತು. ಅದಕ್ಕಿಂತಲೂ ಮುಖ್ಯವಾದುದು ಇನ್ನೊಂದು; ಕೆಳವರ್ಗದಲ್ಲಿ ಜನಿಸಿ ಮುಸಲ್ಮಾನನಾಗಿ, ಮುಸ್ಲಿಮರ ಲೈಂಗಿಕ ದಾಹಕ್ಕೆ ಆಹಾರವಾಗಿ ತನ್ನ ಕಾರ್ಯದಕ್ಷತೆ, ರಣಚಾತುರ್ಯ, ರಾಜಕೀಯ ತಂತ್ರಜ್ಞತೆ, ಧೈರ್ಯ-ಚಾಣಾಕ್ಷತೆಯಿಂದ ಬೆಳೆದು ತನ್ನ ಧ್ಯೇಯವನ್ನು ಸಮಯ ಬಂದಾಗ ಸಾಧಿಸಿ ಮತ್ತೆ ಹಿಂದೂವಾಗಿ, ಹಿಂದೂ ಚಕ್ರವರ್ತಿಯಾಗಿ ಕೆಲಕಾಲವಾದರೂ ಹಿಂದೂಗಳಿಗೊಂದು ನೆಮ್ಮದಿಯ ಬಾಳುಕೊಟ್ಟದ್ದು ಕಡಿಮೆ ಸಾಧನೆಯೇನಲ್ಲ; ಅದೂ ಮತಾಂಧ ಮುಸ್ಲಿಮರ ನಡುವೆ!

ವಂಗ ಭಂಗ; ಹಿಂದೂವಿನ ಮರಣಮೃದಂಗ

ವಂಗ ಭಂಗ; ಹಿಂದೂವಿನ ಮರಣಮೃದಂಗ

ತಾವೇ ಏನಾದರೂ ಅನಾಚಾರ ಮಾಡಿ ತಮ್ಮವರನ್ನು ಎತ್ತಿಕಟ್ಟುವುದು. ಇದು ಜಿಹಾದಿನ ಒಂದು ಬಗೆ. ಬಾಂಗ್ಲಾದಲ್ಲಿ ಈಗ ಆಗುತ್ತಿರುವುದೂ ಅದೇ. ದುರ್ಗಾ ಪೆಂಡಾಲಿನಲ್ಲಿ ದೇವಿಯ ಮೂರ್ತಿಯ ಪಾದದ ಬಳಿ ಕುರಾನ್ ಪ್ರತಿ ಇಟ್ಟ ಜಮಾತ್-ಇ-ಇಸ್ಲಾಮ್ ಬಳಿಕ ಅದರ ಫೋಟೋ ತೆಗೆದು ಜಾಲತಾಣಗಳಲ್ಲಿ ಹಾಕಿ ಇಸ್ಲಾಂನ ನಿಂದನೆಯೆಂಬಂತೆ ಬಿಂಬಿಸಿ ತನ್ನವರನ್ನು ಎತ್ತಿಕಟ್ಟಿತು. ಇದನ್ನೇ ನೆಪವಾಗಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಬೀದಿಗಿಳಿದ ಮತಾಂಧರು ಹಲವು ದೇವಾಲಯಗಳನ್ನು ಧ್ವಂಸಗೊಳಿಸಿದರು. 150ಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಹಿಂದೂ ಪರಿವಾರಗಳ ಮೇಲೆ ದಾಳಿ ನಡೆಸಿದರು. ಮೂರು ಜನ ಹಿಂದೂಗಳನ್ನು ಕೊಂದರು. ಹಿಂದೂಗಳನ್ನು ಗುರಿಯಾಗಿಸಿಕೊಂಡ ಈ ದಾಳಿ 22 ಜಿಲ್ಲೆಗಳಲ್ಲಿ ವ್ಯಾಪಿಸಿತು. ಈ ಬೆಂಕಿ ಇನ್ನೂ ಆರಿಲ್ಲ. ಕೆಲವು ತಿಂಗಳುಗಳ ಹಿಂದಷ್ಟೇ ಗಡಿಯ ಈಚೆಗಿನ ಬಂಗಾಳೀ ಹಿಂದೂಗಳು ಅನುಭವಿಸಿದ ಹಿಂಸೆಯನ್ನು ಈಗ ಗಡಿಯಾಚೆಗಿನ ಬಂಗಾಳಿಗಳು ಅನುಭವಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ವಂಗಭಂಗ ಎಂದೋ ಆಗಿದೆ. ಆದರೆ ಅದರ ಕಿಡಿ ಇನ್ನೂ ಉರಿಯುತ್ತಲೇ ಇದೆ. ಜಿಹಾದ್ ರೂಪದಲ್ಲಿ!

50ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆಯೂ ಇದೇ ರೀತಿ ಆಗಿತ್ತು. ಹಿಂದೂಗಳು ಪ್ರಾಣ, ಮಾನ ರಕ್ಷಣೆಗಾಗಿ ಭಾರತಕ್ಕೆ ಓಡಿ ಬಂದಿದ್ದರು. ಈಗದರ ಸುವರ್ಣ ಸಂಭ್ರಮಕ್ಕೆ ಆ ರಕ್ಕಸರು ಹೊರಟಂತಿದೆ. ಕಳೆದ ಜೂನ್ ನಿಂದಲೇ ಈ ಜಿಹಾದ್ ಶುರುವಾಗಿದೆ. ಖಿಲಾಫತ್ ಹುಚ್ಚಿನಲ್ಲಿ ಶತಮಾನಗಳ ಹಿಂದೆಯೂ ಇಲ್ಲಿ ಹಿಂದೂಗಳ ಮೇಲೆ ದಾಳಿ ನಡೆದಿತ್ತು. ಸುಹ್ರಾವರ್ಧಿ ಎಂಬ ಗಾಂಧಿಯ ಮಾನಸಪುತ್ರನ ನೇತೃತ್ವದಲ್ಲಿ ನರಕ ಸೃಷ್ಟಿಯಾಗಿತ್ತು. ನಿತ್ಯದ ಕಿರುಕುಳ, ದಾಳಿಯಂತೂ ಇದ್ದೇ ಇದೆ. ಎಂದಿನಂತೆ ಮಾನವ ಹಕ್ಕುಗಳ ಹೋರಾಟಗಾರರು, ಹಿಂದೂಗಳ, ಹಿಂದೂ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ವಿರುದ್ಧ ಸದಾ ಊಳಿಡುವ ಜಾತ್ಯಾತೀತವಾದಿಗಳು, ಸತ್ಯವನ್ನು ಮಾರಿಕೊಂಡು ಬೆತ್ತಲಾಗಿರುವ ಬುದ್ಧಿಗೇಡಿ ಪತ್ರಿಕೆಗಳು ತಮ್ಮ ತುಟಿಗಳನ್ನು ಹೊಲಿದುಕೊಂಡಿವೆ. ಹಿಂದೂಗಳೆಂದರೆ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಅಸಡ್ಡೆ, ಹಿಂದೂಗಳಿಗೂ! 200ಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಹಿಂದೂಗಳನ್ನು ಕೊಲ್ಲಲಾಗಿದೆ ಎಂದು ಸ್ಥಳೀಯರು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ಮಾಧ್ಯಮಗಳು ಈ ಸುದ್ದಿಯನ್ನು ಮುಚ್ಚಿಟ್ಟಿವೆ. ಹಿಂದೂ ಪರವಾದ ದನಿಗಳನ್ನು ದಮನಿಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ಸಾಮಾಜಿಕ ಜಾಲತಾಣಗಳು ಹಿಂದೂ ಹತ್ಯಾಕಾಂಡದ ವಿವರ ಹಾಕುವ ಅಕೌಂಟುಗಳನ್ನು ಕಿತ್ತೆಸೆಯುತ್ತಿವೆ. ಹಿಂದೂವಿನ ಮೇಲಿನ ದೌರ್ಜನ್ಯದ ವಿಷಯ ಬಂದಾಗ ಎಲ್ಲರದ್ದೂ ನೀರವ ಮೌನದ, ಹಿಂದೂವಿನ ದನಿಯನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸುವ ಒಗ್ಗಟ್ಟು. ಹಿಂದೂ ಪ್ರತಿರೋಧಿಸಿದನೆಂದರೆ ಲಿಂಚಿಂಗ್, ಕೇಸರಿ ಭಯೋತ್ಪಾದನೆ ಎಂದು ಬೊಬ್ಬಿರಿದು ಬಿಂಬಿಸುವ ಒಗ್ಗಟ್ಟು!

1946ರಲ್ಲಿ ಬಂಗಾಳದಲ್ಲಿದ್ದ ಸುಹ್ರಾವರ್ದಿ ಸರಕಾರದ ಸುಪರ್ದಿಯಲ್ಲೇ ಹಿಂದೂಗಳ ನರಮೇಧ ನಡೆಯಿತು. ಕಲ್ಕತ್ತಾದಲ್ಲಂತೂ ಮೂರು ದಿನಗಳ ಕಾಲ ಹಿಂದೂಗಳ ಸಾಮೂಹಿಕ ಹತ್ಯೆ ಅಬಾಧಿತವಾಗಿ ನಡೆಯಿತು. ಮನೆ, ಅಂಗಡಿಗಳ ಮೇಲೆ ದಾಳಿ ಮಾಡಿ ಪುರುಷರ, ಹುಡುಗರ ಕತ್ತುಕೊಯ್ಯಲಾಯಿತು, ಕೈಕಾಲುಗಳನ್ನು ಕತ್ತರಿಸಿ ಚಿತ್ರಹಿಂಸೆ ಕೊಡಲಾಯಿತು. ಅಸಂಖ್ಯ ಹಿಂದೂ ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳ ಮೇಲೆ ಅತ್ಯಾಚಾರವಾಯಿತು. ಹಲವರನ್ನು ಲೈಂಗಿಕ ಗುಲಾಮಗಿರಿಗೆ ಒಯ್ಯಲಾಯಿತು.  ಲೆಖ್ಖವಿಲ್ಲದಷ್ಟು ಮತಾಂತರ ನಡೆಯಿತು. ಕಲ್ಕತ್ತಾ ಪೊಲೀಸರು ಕೈಕಟ್ಟಿ ಕುಳಿತುಕೊಂಡಿದ್ದರು. ಕಾನೂನು ಪಾಲನೆ ಹೊಣೆಹೊತ್ತವರ ಕಣ್ಣೆದುರಲ್ಲೇ ಈ ಭೀಭತ್ಸ ಘಟನೆಗಳು ನಡೆದವು. ಎರಡು ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ ಮೂವತ್ತು ಸಾವಿರ ಹಿಂದೂಗಳನ್ನು ಇಸ್ಲಾಮಿಗೆ ಮತಾಂತರಿಸಲಾಯಿತು. ಮೂರು ಲಕ್ಷಕ್ಕೂ ಹಿಂದೂಗಳ ಕಗ್ಗೊಲೆಯಾಯಿತು. ಕೋಟ್ಯಾಂತರ ಆಸ್ತಿಪಾಸ್ತಿ ನಾಶವಾಯಿತು. ಅದೇ ನವಖಾಲಿ, ಅದೇ ವಂಗ ಇಂದು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಹೊತ್ತಿ ಉರಿಯುತ್ತಿದೆ.

1970ರ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ(ಪಾಕಿಸ್ತಾನ ರಚನೆಯಾದ ಬಳಿಕದ ಮೊದಲ ಚುನಾವಣೆ) ಬಂಗಾಳಿ ಶೇಕ್ ಮುಜೀಬುರ್ ರಹಮಾನನ ಪಕ್ಷ ಪೂರ್ವ ಪಾಕಿಸ್ತಾನದಲ್ಲಿ ಬಹುಮತ ಗಳಿಸಿದ್ದು ಪಶ್ಚಿಮ ಪಾಕಿಸ್ತಾನಿಗಳ ಕಣ್ಣು ಕೆಂಪಗಾಗಿಸಿತ್ತು. ಪಾಕ್ ಅಧ್ಯಕ್ಷ ಯಾಹ್ಯಾಖಾನ್ ಸರಕಾರ ರಚಿಸಲು ಬಿಡದೆ ಸೈನ್ಯಾಡಳಿತವನ್ನು ನಿರ್ದೇಶಿಸಿದ. ಜನರಲ್ ಟಿಕ್ಕಾ ಖಾನ್ ರಜಾಕಾರರನ್ನು ಸೈನ್ಯದಲ್ಲಿ ಸೇರ್ಪಡೆಗೊಳಿಸಿದ. "ಶಾಂತಿ ಸಮಿತಿ" ಎಂಬ ಹೆಸರಿನ ಈ ಅರೆಸೈನ್ಯಕ್ಕೆ ಮತಾಂಧ ಮುಸ್ಲಿಮರನ್ನೇ ಸೇರ್ಪಡೆಗೊಳಿಸಲಾಯಿತು. ಅಲ್ ಬದ್ರ್ ಮತ್ತು ಅಲ್ ಶಮ್ಸ್ ಬ್ರಿಗೇಡ್ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ರಜಾಕಾರರ ಎರಡು ಪಡೆಗಳು ತಯಾರಾದವು. ಪಾಕಿಸ್ತಾನಿ ಸೈನ್ಯ ರಮಣ ಕಾಳಿ ಮಂದಿರವನ್ನು ನಾಶ ಮಾಡಿ 85 ಹಿಂದೂಗಳನ್ನು ಕೊಂದು ಹಾಕಿತು.  1971ರ ಫೆಬ್ರವರಿ 22ರಂದು ಯಾಹ್ಯಾಖಾನ್  "ಮೂವತ್ತು ಲಕ್ಷ ಜನರನ್ನು ಕೊಂದು ಹಾಕಿ" ಎಂದು ಬಹಿರಂಗವಾಗಿ ನಿರ್ದೇಶನ ಕೊಟ್ಟ. ಪಾಕಿಸ್ತಾನದ ಸೈನ್ಯದ ಆಪರೇಷನ್ ಸರ್ಚ್ ಲೈಟ್ ಜೊತೆಜೊತೆಗೆ ಈ ರಜಾಕಾರರ ಅನಧಿಕೃತ ಸೈನಿಕಪಡೆಯ ಭಯಾನಕ ಹಿಂಸಾಚಾರ ಯಾವುದೇ ಎಗ್ಗಿಲ್ಲದೆ ನಡೆಯಿತು.

ಮಾರ್ಚ್ 25, 1971ರಂದು ಪಾಕಿಸ್ತಾನ ಈಗಿನ ಬಾಂಗ್ಲಾ ಪ್ರಾಂತ್ಯದಲ್ಲಿ ಬಂಗಾಳೀ ಅಸ್ಮಿತೆಯನ್ನು ನಾಶಗೈಯ್ಯುವ ಹತ್ತು ತಿಂಗಳ ಅವಧಿಯ ಕುಕೃತ್ಯಕ್ಕೆ ಮುನ್ನುಡಿ ಬರೆಯಿತು. ಇಲ್ಲಿ ಬಂಗಾಳೀ ಅಸ್ಮಿತೆ ಅಂದರೆ ಏನು? ಅದು ಶತಪ್ರತಿಶತ ಹಿಂದೂ ಅಸ್ಮಿತೆಯೇ. ಯಾವುದೇ ಸೆಮೆಟಿಕ್ ಮತಗಳಿಂದ ಒಂದು ಪ್ರಾಂತ್ಯದ ಅಸ್ಮಿತೆ ಸೃಷ್ಟಿಯಾಗಲು, ಬೆಳೆಯಲು, ಉಳಿಯಲು ಸಾಧ್ಯವೇ? ಇದು ಮುಂದೆ ಭಾರತದ ಪಾದದಡಿಯಲ್ಲಿ ಪಾಕಿಸ್ತಾನ ಮಂಡಿಯೂರುವುದರೊಂದಿಗೆ ಪರ್ಯಾವಸಾನವಾಯಿತಾದರೂ ಆ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಹಿಂದೂಗಳಿಗಾದ ನಷ್ಟ ಅಗಾಧ. ಏಳೇ ದಿವಸದಲ್ಲಿ ಹದಿನೈದು ಲಕ್ಷದಷ್ಟು ಬಂಗಾಳಿಗಳು ತಮ್ಮ ನೆಲೆ ಬಿಟ್ಟು ಓಡಿ ಹೋಗಬೇಕಾಯಿತು. ನವೆಂಬರ್ ಅಂತ್ಯದ ವೇಳೆಗೆ ಒಂದು ಕೋಟಿಯಷ್ಟು ಹಿಂದೂಗಳು ಭಾರತಕ್ಕೆ ಓಡಿ ಬಂದರು. ಭಾರತದ ವಿದೇಶಾಂಗ ಇಲಾಖೆ ಹೊರಗೆಡಹಿದ ಮಾಹಿತಿಯ ಪ್ರಕಾರವೇ 1971ರ ಮಾರ್ಚ್ ಹಾಗೂ ಆಗಸ್ಟ್ ನಡುವೆ ನಿರಾಶ್ರಿತರೆಂದು ನೋಂದಾಯಿಸಿಕೊಂಡ ಬಾಂಗ್ಲಾ ಹಿಂದೂಗಳ ಸಂಖ್ಯೆ 69,71,000 ! ಇದು ಈ ಶತಮಾನದ ಉತ್ತರಾರ್ಧದ ಅತೀ ದೊಡ್ಡ ವಲಸೆ ಎಂದು ಅಮೆರಿಕಾ ಅಭಿಪ್ರಾಯಪಟ್ಟಿತು. ಹತ್ತಿರ ಹತ್ತಿರ ಮೂರು ಮಿಲಿಯನ್ ಜನರ ಕಗ್ಗೊಲೆ ನಡೆಯಿತು. ಎರಡು ಲಕ್ಷದಷ್ಟು ಮಾನಿನಿಯರ ಮೇಲೆ ಅತ್ಯಾಚಾರ ನಡೆಯಿತು. ಅಂದಿನ ಬಾಂಗ್ಲಾದ ಒಟ್ಟು ಜನಸಂಖ್ಯೆಯ ಶೇ. ನಾಲ್ಕರಷ್ಟು ಜನರ ಹತ್ಯೆಯಾಯಿತು. ಬಾಂಗ್ಲಾದ ಮಹಿಳೆಯರ ಮೇಲಿನ ಅತ್ಯಾಚಾರವನ್ನು ಅಲ್ಲಿನ ಪಾಕಿಸ್ತಾನೀ ಬೆಂಬಲಿತ ಮುಸ್ಲಿಂ ಮೌಲ್ವಿಗಳು ಬಹಿರಂಗವಾಗಿಯೇ ಬೆಂಬಲಿಸಿ, "ಅವರನ್ನು ನಾವು ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ಗೆದ್ದುಕೊಂಡಿದ್ದೇವೆ. ಬಂಗಾಳೀ ಮಹಿಳೆಯರೆಲ್ಲಾ ಹಿಂದೂಗಳು. ಕುರಾನಿನ ಪ್ರಕಾರ ಆ ಮಹಿಳೆಯರನ್ನು ಹೇಗೆ ಬೇಕಾದರೂ ಉಪಯೋಗಿಸುವ ಹಕ್ಕು ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ಗೆದ್ದವರಿಗೆ ಇದೆ " ಎನ್ನುತ್ತಾ  ಇನ್ನಷ್ಟು ಅತ್ಯಾಚಾರವೆಸಗುವಂತೆ ಕರೆಕೊಟ್ಟರು. ಕೆಲವು ವರದಿಗಳ ಪ್ರಕಾರ ನಾಲ್ಕು ಲಕ್ಷದಷ್ಟು ಮಾನಿನಿಯರು ಅತ್ಯಾಚಾರ, ಸಾಮೂಹಿಕ ಅತ್ಯಾಚಾರ, ಶಿಬಿರಗಳಲ್ಲಿ ಬಂಧಿಗಳಾಗಿ ಸತತ ಅತ್ಯಾಚಾರಕ್ಕೂ ಬಲಿಯಾದರು ಎಂಬುದಾಗಿ ಬಾಂಗ್ಲಾದೇಶೀ ಪತ್ರಕರ್ತ ಅನುಶಯ್ ಹುಸೈನ್ ವಿಷಾದ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದ್ದಾನೆ. "ಪಾಕಿಸ್ತಾನದ ಸೈನ್ಯ ಮಾರ್ಚ್ 25ರ ರಾತ್ರಿ ಆರಂಭಿಸಿದ ನರಮೇಧದ ಪರಿಣಾಮ ಲೆಕ್ಖವಿಲ್ಲದಷ್ಟು ಹಿಂದೂಗಳನ್ನು ವ್ಯವಸ್ಥಿತವಾಗಿ ಹತ್ಯೆಗೈಯ್ಯಲಾಯಿತು. ಹಿಂದೂಗಳ ಭೂಮಿ, ಅಂಗಡಿಗಳನ್ನು ಲೂಟಿ ಮಾಡಲಾಯಿತು. ಇದೊಂದು ವ್ಯವಸ್ಥಿತ ಹತ್ಯಾಕಾಂಡ" ಎಂದು ಸೆನೆಟರ್ ಎಡ್ವರ್ಡ್ ಎಂ ಕೆನಡಿ ನವೆಂಬರಿನಲ್ಲಿ ಹೇಳುತ್ತಾನೆ. ಬಂಧಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ಪುರುಷರು ಸುನ್ನತ್ ಮಾಡಿಸಿದ್ದಾರೆಯೇ ಇಲ್ಲವೇ ಎಂದು ಪರಿಶೀಲಿಸಿ ಪುರುಷರ ಮೇಲೂ ಪಾಕ್ ಸೈನಿಕರು ಅತ್ಯಾಚಾರ ಎಸಗಿದ್ದನ್ನು ನೆದರ್ಲ್ಯಾಂಡಿನ ಜೆನ್ನೆಕೆರ್ ಆರೆನ್ಸ್ ದಾಖಲಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಜಗತ್ತಿನ ಅತ್ಯಂತ ಭಯಾನಕ ನರಮೇಧ ಪ್ರಕರಣಗಳಲ್ಲಿ ಇದಕ್ಕೆ ಹನ್ನೆರಡನೆಯ ಸ್ಥಾನ.

1971ರಿಂದೀಚೆಗೆ ಅಲ್ಲಿ ಶತ್ರುವಿನ ಆಸ್ತಿ ಸ್ವಾಮ್ಯ ಕಾಯಿದೆ ಜಾರಿಯಲ್ಲಿದೆ. ಯಾರು ಶತ್ರು? ಅಲ್ಲೇ ವಾಸವಾಗಿದ್ದ ಹಿಂದೂಗಳು ಶತ್ರುಗಳು! ಯಾವ ಪುರುಷಾರ್ಥಕ್ಕೆ ಭಾರತ ಪ್ರತ್ಯೇಕ ದೇಶವನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಿತು? ಈ ಕಾಯಿದೆಯ ಪ್ರಕಾರ, ಹಿಂದೂವಿನ ಆಸ್ತಿಯನ್ನು ವಶಪಡಿಸಿಕೊಂಡ ಮುಸ್ಲಿಂನನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸುವಂತೆಯೇ ಇಲ್ಲ. ಹಿಂದೂಗಳ ಆಸ್ತಿಯನ್ನೆಲ್ಲ ಬಲಾತ್ಕಾರವಾಗಿ ಮುಸ್ಲಿಮರು ವಶಪಡಿಸಿಕೊಂಡರೆ ಅದನ್ನು ಮರಳಿ ಪಡೆಯಲು ಅವಕಾಶವೂ ಇಲ್ಲ. ಮುಸ್ಲಿಮರ ಸಂಖ್ಯೆ ಕಡಿಮೆ ಇರುವ ದೇಶಗಳಲ್ಲೇ ಅವರ ವಿರುದ್ಧ ತುಟಿಬಿಚ್ಚದ ಮಾನವ ಹಕ್ಕುಗಳ ಸಂಘಟನೆಗಳು ಬಾಂಗ್ಲಾದಲ್ಲಿ ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿರುವುದೇ ಅನುಮಾನ. 1991ರಲ್ಲಿ ಬಾಬರಿ ಮಸೀದಿ ಧ್ವಂಸದ ಬಳಿಕ ಬಾಂಗ್ಲಾದಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿಕೊಂಡ ಪ್ರತೀಕಾರದ ಕಾಳ್ಗಿಚ್ಚಿನಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು 200 ದೇವಾಲಯಗಳು ಧ್ವಂಸವಾದವು. ಹಿಂದೂಗಳನ್ನು ಕಂಡಲ್ಲಿ ಕತ್ತರಿಸಿ ಹಾಕಲಾಯಿತು. 2017ರಲ್ಲಿ 108 ಹಿಂದೂಗಳನ್ನು ಬಲಿಪಡೆಯಲಾಗಿದೆ; 235 ದೇವಾಲಯಗಳನ್ನು ಮತಾಂಧರು ಧ್ವಂಸ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. ಆ ವರ್ಷ ಹಿಂದೂಗಳ ಮೇಲೆ ನಡೆದ ದೌರ್ಜನ್ಯಗಳ ಸಂಖ್ಯೆ 6474!

ಹಿಂದೂಗಳನ್ನೇ ಗುರಿಯಾಗಿಸಿಕೊಂಡು ಹತ್ಯಾಕಾಂಡ ನಡೆದಿದ್ದರೂ ಜನ ಸಂಘದ ನಾಯಕರ ಆಕ್ರೋಶವನ್ನು ತಪ್ಪಿಸಲು ಆಗಿನ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಸರಕಾರ ಈ ದಂಗೆ ಬಾಂಗ್ಲಾದೇಶದ ಬಂಗಾಳಿ ಸಮುದಾಯದ ವಿರುದ್ಧದ ನರಮೇಧ ಎಂದು ತೇಪೆ ಹಾಕಲು ಯತ್ನಿಸಿತು ಎಂದು ತನ್ನ 'ದಿ ಬ್ಲಡ್ ಟೆಲಿಗ್ರಾಮ್: ನಿಕ್ಸನ್, ಕಿಸ್ಸಿಂಜರ್ ಅಂಡ್ ಎ ಫಾರ್ಗಾಟನ್ ಜೆನೊಸೈಡ್' ಪುಸ್ತಕ(2013)ದಲ್ಲಿ ಗ್ಯಾರಿ ಜೆ ಬಾಸ್ ನಮೂದಿಸಿದ್ದಾನೆ. "ಹೌದು, ಅದು ಹಿಂದೂಗಳನ್ನು ಗುರಿಯಾಗಿಸಿ ಮಾಡಿದ ದೌರ್ಜನ್ಯ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಪ್ರಚುರವಾಗದಂತೆ ಮುಚ್ಚಿ ಹಾಕಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದೆವು" ಎಂದು ಸ್ವರನ್ ಸಿಂಗ್ (ಅಂದಿನ ವಿದೇಶಾಂಗ ಸಚಿವ) ಲಂಡನ್‌ನಲ್ಲಿ ಭಾರತೀಯ ರಾಜತಾಂತ್ರಿಕರ ಸಭೆಯಲ್ಲಿ ಬಹಿರಂಗವಾಗಿ ಹೇಳಿದ್ದ. ಭಾರತದಲ್ಲಿನ ಅಂದಿನ ಯುಎಸ್ ರಾಯಭಾರಿ, ಓವಲ್ ಕಚೇರಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಸಭೆಯಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಮಿತ್ರ 'ಪಾಕಿಸ್ತಾನ' ನರಮೇಧವನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಿದೆ ಎಂದು ಹೇಳಿದಾಗ ಅಧ್ಯಕ್ಷ ರಿಚರ್ಡ್ ನಿಕ್ಸನ್ ಮುಗುಮ್ಮಾಗಿ ಉಳಿದಿದ್ದ. ಅಂದರೆ ಹಿಂದೂಗಳ ರಕ್ಷಣೆಯ ವಿಷಯಕ್ಕೆ ಬಂದಾಗ ಬಂಗಾಳೀ ಮುಸಲ್ಮಾನನೂ ಮೌನವಾಗಿದ್ದ. ಜಗತ್ತಿನ ಅಂದಿನ ದೊಡ್ಡಣ್ಣ ಅಮೆರಿಕಾವೂ ಮೌನವಾಗಿತ್ತು. ಅಷ್ಟೇಕೆ, ಹಿಂದೂಗಳೇ ಬಹುಸಂಖ್ಯಾತವಾಗಿರುವ ಭಾರತವೇ ಮೌನವಾಗಿತ್ತು. ಮುಂದೆ ಭಾರತ ಯುದ್ಧ ಮಾಡಿ ಪಾಕಿಸ್ತಾನವನ್ನು ಸೋಲಿಸಿತು ಸರಿ. ಆದರೆ ಹಿಂದೂಗಳಿಗೆ ಶಾಶ್ವತವಾದ ಭದ್ರತೆಯನ್ನು ಗಿಟ್ಟಿಸಿಕೊಡುವಲ್ಲಿ ವಿಫಲವಾಯಿತು. ಭಾರತವೇ ಸೃಷ್ಟಿಸಿದ ಬಾಂಗ್ಲಾದೇಶ ಮೊದಲಿಗೆ ಸೆಕ್ಯುಲರ್ ಸಂವಿಧಾನವನ್ನು ಅಳವಡಿಸಿಕೊಂಡರೂ ಶೀಘ್ರವಾಗಿ "ಇಸ್ಲಾಮಿಕ್ ಒಗ್ಗಟ್ಟಿನ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ಮುಸ್ಲಿಂ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳ ನಡುವೆ ಸಹೋದರ ಸಂಬಂಧಗಳನ್ನು ಬಲಪಡಿಸಲು ಮತ್ತು  ಸಂರಕ್ಷಿಸಲು" ಎಂಬ ಹೊಸ ಷರತ್ತನ್ನು ಸೇರಿಸಿತು. ಜೂನ್ 9, 1988 ರಂದು ಇಸ್ಲಾಂ ಅನ್ನು ಬಾಂಗ್ಲಾದೇಶದ ಅಧಿಕೃತ ರಾಜ್ಯ ಧರ್ಮವನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಲಾಯಿತು. ಇದಂತೂ ಮೊದಲೇ ಉನ್ಮತ್ತರಾದ ಮುಸ್ಲಿಮರಿಗೆ ಹಿಂದೂಗಳ ಮೇಲೆ ಸವಾರಿ ನಡೆಸಲು ಅವಕಾಶ ಕಲ್ಪಿಸಿತು. 

ಬಂಗಾಳದಲ್ಲಿ ಈ ಹತ್ಯಾಕಾಂಡ ಖಿಲಾಫತ್ ಸಮಯದಿಂದ ಶುರುವಾದದ್ದಲ್ಲ. ಖಿಲ್ಜಿಗಳು ಬಂಗಾಳವನ್ನು ಆಕ್ರಮಿಸಿದಾಗಲೇ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬೆಂಕಿ ಹಚ್ಚಿಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ಖಿಲ್ಜಿಯೋ, ಖಿಲಾಫತ್ತೋ ಹೆಸರು ಮಾತ್ರ. ತನ್ನದಲ್ಲದ ಯಾವುದನ್ನೂ ಸಹಿಸದ, ಪುಸ್ತಕವೊಂದರಲ್ಲಿ ಕೊರೆದ ವಾಕ್ಯಗಳೇ ಪವಿತ್ರ ಎನ್ನುವ ಮೂರ್ಖರ ಮತಾಂಧತೆಯ ಫಲ ಇದು. ಅವರು ಹೊಕ್ಕ ತಾಣಗಳಲ್ಲಿ ಅವರಿಗಾಗದ ಸಂಸ್ಕೃತಿಗಳು ಈ ರೀತಿ ಬೆಂಕಿಗೆ ಆಹುತಿಯಾಗುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತವೆ. ಅದನ್ನು ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳದವರು ಸೋಲುತ್ತಿದ್ದಾರೆ, ಸಾಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಎಂದಿಗೆ ಮೊಘಲರು, ಬ್ರಿಟಿಷರು ಹಿಂದೂಗಳನ್ನು ನಿಶ್ಶಸ್ತ್ರೀಕರಣಗೊಳಿಸಿದರೋ ಅಂದಿನಿಂದ ಹಿಂದೂವಿನ ಮೇಲಿನ ದೌರ್ಜನ್ಯಕ್ಕೆ ಪ್ರತಿರೋಧ ಕಡಿಮೆಯಾಯಿತು. ಅಪ್ರಾಯೋಗಿಕ, ಸರಿಯಾಗಿ ಅರ್ಥವಿಸಿಕೊಳ್ಳದ ಅಹಿಂಸೆಯ ಬೆನ್ನು ಬಿದ್ದು ಕ್ಷಾತ್ರತ್ವ ಹ್ರಾಸವಾಯಿತು. ತಮ್ಮ ಸಂಖ್ಯೆ ಹೆಚ್ಚಿರುವಾಗ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳ ಸೆಕ್ಯುಲರ್ ಉನ್ಮಾದಕ್ಕೆ ಬಲಿಯಾಗಿ ಹಿಂದೂಗಳು ಪ್ರಾಣ ಕಳೆದುಕೊಂಡರೆ, ಸಂಖ್ಯೆ ಕಡಿಮೆಯಾದ ಕಡೆ ರಕ್ಷಣೆಗೆ ಯಾರೂ ಇಲ್ಲದೆ ಬಲಿಯಾಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಅಂದರೆ ತಮ್ಮ ರಕ್ಷಣೆಯನ್ನು ತಾವೇ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಸಲುವಾಗಿ ಹಿಂದೂಗಳು ಸರ್ವತ್ರ ಸನ್ನದ್ಧರಾಗಬೇಕು. ಪಲಾಯನ ಮಾಡಿ ಸಾಯುವ ಬದಲು, ಎದುರಿಸಿ ಗೆಲ್ಲುವ ತಮ್ಮ ಹಿಂದಿನ ಕ್ಷಾತ್ರವನ್ನು ಮೈಗೂಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಯಾವ ಸರಕಾರವೂ, ಯಾವ ಆರಕ್ಷಕ ಪಡೆಯೂ, ಯಾವ ಅನ್ಯಶಕ್ತಿಯೂ ಹಿಂದೂಗಳನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಲಾರದು. ತನ್ನ ರಕ್ಷಣೆಗೆ ತಾನೇ ಸನ್ನದ್ಧನಾಗಬೇಕು. ಅತಿಯಾದ ಸೆಕ್ಯುಲರ್ ಬುದ್ಧಿ ಪ್ರದರ್ಶಿಸುತ್ತಾ ಹಾವಿಗೆ ಹಾಲೆರೆಯುವುದನ್ನು, ತಮ್ಮೊಳಗೆ ಕಚ್ಚಾಡುವುದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ತಾವಿರುವ ದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಸಾಮಾಜಿಕವಾಗಿ, ರಾಜಕೀಯವಾಗಿ, ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕವಾಗಿ ಪ್ರಬಲರಾಗಬೇಕು. ಕ್ಷಾತ್ರಬಲವನ್ನೂ ಹೆಚ್ಚಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಪೊಳ್ಳು ಅಹಿಂಸೆ, ಪೊಳ್ಳು ಜಾತ್ಯಾತೀತವಾದಕ್ಕೆ ಬಲಿಯಾಗದ ಭವಿಷ್ಯದ ಹಿಂದೂ ಜನಾಂಗವನ್ನು ಬೆಳೆಸಬೇಕು. ತಮ್ಮೊಳಗೆ ಬರಲು ಇಚ್ಛೆ ಉಳ್ಳವರನ್ನು ಹೃತ್ಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ಸ್ವಾಗತಿಸಿ ಧರ್ಮದೀಕ್ಷೆ ನೀಡಬೇಕು. ಅದೇ ಅಸ್ತಿತ್ವ ಉಳಿಸಿ, ಬೆಳೆಸಲು ಇರುವ ದಾರಿ.